Té salgada oo kays muddah, dhab ahaan fiix sharaf ah.

De thee is de op een na meest geconsumeerde drank ter wereld na water en heeft een duizenden jaren oude geschiedenis, zo oud als de Chinese cultuur. Door de eeuwen heen werd gedacht dat het het geheim was van lang leven en het is een bron van inspiratie geweest voor velen, zoveel zelfs dat het bereiden ervan als een ware kunstvorm wordt beschouwd. Maar als de thee ooit de infusie van de bladeren rechtstreeks in heet water vereiste, kunnen we deze drank vandaag de dag ook bereiden met theepoeder in theezakjes. Welke van de twee zouden we moeten kiezen, vragen jullie je af? Wij antwoorden dat het twee “denkscholen” zijn die verschillen.

De geschiedenis van het theezakje is vrij recent: het werd geboren in 1904 en was oorspronkelijk van zijde. Het idee kwam van Thomas Sullivan, een importer uit New York die de drank ook bij kleine distributeurs wilde verspreiden. Hij stuurde de zakjes naar zijn klanten als monster om hen te laten beslissen over de bestelling, maar het was voor hen natuurlijk om ze rechtstreeks in het water onder te dompelen om de infusie te proeven. Zo werd de “theezak” geboren. Maar het was in 1950 dat het moderne theezakje werd gecreëerd: een Duits bedrijf ontwikkelde het ontwerp van het dubbele kamerzakje dat een snelle infusie garandeerde van acceptabele kwaliteit, ideaal voor wie een infusie wilde bereiden maar geen tijd had om het volgens de regels te doen. Sinds de jaren ‘70 heeft een industrie in Bologna belangrijke verbeteringen aangebracht aan het zakje en is het nu de nummer 1 producent ter wereld.

Kiezen of je thee in bladeren of in een zakje drinkt, betekent beslissen of je meer waarde hecht aan snelheid en gemak, dan aan de zuiverheid van het gebaar en de smaak. Het is essentieel om het product te kiezen en te weten wat erin zit: het filter bevat meestal de poeders en de fijnste delen van de bladeren, en de tannine wordt in overmatige en zeer snelle hoeveelheden afgegeven. Het zou redelijk zijn om voor een thee die bijna in zijn natuurlijke staat te proeven, alleen theezakjes te nemen als ze bladeren in stukjes bevatten in plaats van poeder.

De kwaliteit van een infusie met bladeren is absoluut beter dan van het zakje, deels vanwege het plezier om te zien hoe de bladeren veranderen van voor tot na de infusie, deels omdat je de kleur kunt bewonderen, de geur en het aroma die ze uitstralen, omdat je de juiste persoonlijke hoeveelheid kunt doseren, maar vooral omdat ze, eenmaal opgelost in water, de infusie hogere niveaus van antioxidanten en andere heilzame verbindingen vrijgeven.

Door kleine metalen filters te gebruiken, is het dus mogelijk om van de smaak en de eigenschappen van de thee voor 100% te genieten, maar er zijn ook puristen die, zoals de oude Chinezen, de bladeren laten zakken, stijgen en vrij drijven in het hete water. Ook George Orwell was ervan overtuigd dat deze praktijk de beste was: In 1946 schreef hij een essay getiteld “een goede kop thee”, waarin hij uitlegde dat de thee “direct in contact met de theepot moet worden gebracht, geen zakjes of andere middelen die hem gevangen houden”. Hij herinnerde er zichzelf echter aan, “hoe ingewikkeld de zaak is”, omdat het thee-ritueel geduld en voorzichtigheid vereist. Een kop van deze infusie kan een van de meest ontspannende en aangename toevluchtsoorden zijn tegen de stress van het leven, maar het kan ook vervelend bitter worden, zonder smaak, of het kan zijn eigenschappen verliezen als het verkeerd wordt bereid.

Een ander verschil tussen een infusie van thee in een zakje en een infusie van thee in bladeren is dat in het zakje de gebroken bladeren een astringerende smaak geven, wat de reden is waarom het vanzelfsprekend is om suiker toe te voegen. Voor de beste thee is er geen zoetstof nodig, integendeel, het toevoegen ervan zou de smaak schaden. 

Let op het water dat in beide infusies wordt gebruikt: voor het bereiden van thee moet het water zacht zijn en een lage vaste residu hebben. Het verschil tussen twee dezelfde theeën die in verschillende waters zijn geïnfusieerd is enorm: hoe zwaarder het water en hoe rijker aan mineralen, hoe troebeler en platter de thee zal zijn.

Wij van Spaghetti & Mandolino hechten waarde aan de kwaliteit van de thee en we hebben enkele nieuwe producten voor jullie, verdeeld door een zeer interessante organisatie: Altromercato, de belangrijkste fair trade organisatie die in Italië actief is en zich richt op sociale economie ten gunste van duurzame ontwikkeling. De thee van Altromercato komt uit teelt in India en Sri Lanka, waarvan sommige biologisch zijn. We nodigen jullie uit om de kwaliteit te ervaren door te genieten van een lekkere kop zwarte thee, groene of witte. Uiteraard, terwijl je aandacht besteedt aan het ritueel van de bereiding, want we herinneren je eraan: “het is een ingewikkelde zaak”.
 

S&M