De beste rode wijnen

Vandaag worden in Italië uitstekende rode wijnen geproduceerd in alle regio's, waaronder: Toscane, Veneto en Piemonte die wereldwijd bekend en gewaardeerd worden om hun grote rode wijnen. Elke regio kenmerkt zich door de productie van producten met verschillende benamingen zoals: Brunello di Montalcino, Chianti, Amarone en Barolo om er maar een paar te noemen.

Rode wijn: productiemethoden

Maar hoe wordt rode wijn geproduceerd? Rode wijn wordt verkregen door de fermentatie van rode druiven. Tijdens de macératie zorgt de contact tussen de most en de druivensteeltjes ervoor dat de stoffen in de schillen (anthocyanen) en de pitten naar de vloeistof migreren, waardoor het product een passende en onderscheidende kleur en aroma krijgt. De macératie kan meer of minder lang duren; met een korte macératie (5/6 dagen) krijgen we jonge wijnen die zeer rijk zijn aan kleur, omdat de anthocyanen in de eerste dagen aan de most worden overgedragen, en met een lange macératie (ongeveer 20 dagen) zullen we belangrijke wijnen krijgen die voor een lange veroudering zijn bestemd. De lange macératie is intrigerend omdat je deze niet alleen kunt beheersen met analyse; je moet proeven, en dat is de charme, de persoon die in harmonie komt met de wijn.

Laten we nu de belangrijkste fasen van de rode wijnproductie uitleggen. Om te beginnen: ontsteeling om de steeltjes te verwijderen en maceratie van de trossen op een zachte manier. Daarna volgt de alcoholfermentatie, waarbij de most en de druivensteeltjes met elkaar in contact komen; de gisten vermenigvuldigen zich en beginnen de fermentatie, waardoor er een tumultueuze beweging van de schillen ontstaat, die naar boven worden geduwd door de vorming van koolstofdioxide die voortkomt uit de omzetting van suikers.

De remontage: ondergedompelde fermentatie en remontage om te voorkomen dat de druivensteeltjes bovenop komen te liggen. De scheiding: de wijn wordt van de droogresten en de druivensteeltjes gescheiden. Na de scheiding rust de wijn een paar dagen in vaten om alle vaste delen te verwijderen. De malolactische fermentatie die het wijnsteenzuur omzet in het zachtere melkzuur om een verzachting van de smaak te bereiken. De veroudering kan kort zijn (enkele maanden) of lang (enkele jaren), afhankelijk van het gewenste product en de gebruikte grondstof, oftewel de startdruif. De container waarin de veroudering plaatsvindt, beïnvloedt het eindresultaat.

RVS vaten: gebruikt voor korte verouderingen, roestvrij staal voegt niets toe en haalt niets weg; het behoudt de kenmerken van de wijn. Cement vaten: gebruikt voor korte-lange verouderingen, cement respecteert de eigenschappen van het product, heeft een goede thermische isolatie en is volledig vrij van elektrostatische lading. Houten vaten: gebruikt voor lange verouderingen, waar het product behoefte heeft aan ontwikkeling en een grote eindstructuur; de porositeit van het hout zorgt voor zuurstofvoorziening en begint een reeks reacties die de anthocyanen laat binden met de tannines, waardoor de wijn zachter en rijker van kleur wordt.

Het fles bottelen vindt plaats aan het einde van de veroudering, waarvan de minimale duur is vastgesteld door de voorschriften van de DOC. Voor sommige wijnen is er een verdere veroudering in de fles voorzien; in deze fase wordt de veroudering "reductief" genoemd omdat deze plaatsvindt in afwezigheid van zuurstof. Tijdens deze fase zijn temperatuur, het type kurk, en eventuele blootstelling aan licht bepalend voor de vorming van een aangename geur. Het product, eenmaal geproefd, wordt gekenmerkt door vele tinten rood die afhankelijk zijn van de kenmerken van de druivensoort waaruit de druiven komen, van de verouderingsmethode waaraan de wijn wordt onderworpen en van het gebied waar de wijnstok is geteeld.