Mateja Gravner ci guida nella degustazione di Ribolla.

Tijdens onze reis door Italië kon een stop in Friuli niet ontbreken, waar we de wijnen van de Goriziana-kelder Gravner konden proeven, niet ver van de grootste wijngaard van het bedrijf, de "Ruck".

Op de acht hectare van het domein worden voornamelijk Ribolla (of "rebula") en de zwarte Pignolo verbouwd, in een omgeving die zorgvuldig is bewaard op het gebied van biodiversiteit: bomen van verschillende soorten sieren de horizon, samen met de vijver met lelies. Mateja vertelt bovendien dat er in de groene omgeving ook kunstmatige nesten te vinden zijn, om de vogels te huisvesten en de natuur terug te geven wat het aan de mensen geeft, een waarde die ook belangrijk is voor vader Josko.

Hoe ervaar je de omgeving om ons heen op dit moment?

Ook al is het een artificiële omgeving, waar de hand van de mens sterk aanwezig is, dit landschap is functioneel om onze wijnstokken op de beste manier te laten groeien. Waar we naar streven is een resultaat van hoge kwaliteit, sinds het begin van onze activiteit: op deze manier geven de druiventrossen ons de wijn die je voor je hebt, een symbool van het respect voor het leven dat onze productie-methoden kenmerkt en van de filosofie die we in ons werk toepassen.

Werkt het gebruik van amforen voor de wijnproductie ook in deze richting?

De amfoor accentueert zeker de kwaliteiten van de wijn, terwijl het deze in zijn binnenste wiegt zonder in de fermentatie in te grijpen. Omdat het van terracotta is gemaakt en in de grond wordt begraven, heeft het een dubbele verbinding met de bodem en onze aarde, met de millenniaoude verleden van wijnmaken en met de historische traditie (romeins en meer) die aan de wijnproductie is verbonden. Na 7 maanden voor de witte wijnen, met een variabele tijdsperiode van jaar tot jaar, worden de amforen leeggemaakt en gaat de wijn verder rijpen in vaten. De uiteindelijke verfijning gebeurt in 41 maanden, deels nog in de amforen en deels in vaten.

Wat hebben we op dit moment voor ons?

Naast het zicht op de wijngaard die het meest verbonden is met onze oorsprongen en die de wortels van onze activiteit vertegenwoordigt, aangezien deze in 1901 werd geplant, hebben we in het glas een Ribolla van 2012 - de beste Friulaanse witte wijn - afkomstig van deze planten. Op deze wijnstokken kijkt ook mijn huis uit: elke ochtend sinds ik mijn Instagram-profiel heb geopend heb ik een afspraak met het beeld van de wereld dat ik vanuit het raam zie, vaak van dit raam, en veel mensen wachten erop dat ik met hen de vrede deel die je in dit stukje hemel kunt ervaren.

Terugkomend op de wijn, of beter gezegd op het glas waarin ik het heb geserveerd: het ontwerp van dit ambachtelijke object, gemaakt door Massimo Lonardon, is geïnspireerd op de oosterse theeceremonie, en velen na ons zijn begonnen het na te volgen. Oorspronkelijk had het een handvat, terwijl het nu een greep heeft: de vorm is bedoeld om een te lage serveertemperatuur te voorkomen. Deze wijn moet immers niet op dezelfde temperatuur als een witte wijn worden gedronken, maar iets hoger, zoals dat het geval is met een jonge rode wijn, om te voorkomen dat alleen de tannine en alcohol bij de degustatie naar voren komen.

Wat zijn de kenmerken van het jaartal dat we aan het proeven zijn?

Dat jaar was de zomer warm, terwijl we in september veel regen hebben gehad. De gemiddelde temperaturen waren hoger dan normaal, waardoor we wat problemen met de druiven hebben gehad, wat ons vervolgens heeft geleid tot een selectie tijdens de oogst. In een blinde proeverij zouden we deze en andere Ribolla-wijnen herkennen aan hun structuur, aan de mate van veroudering en aan de afwezigheid van sedimenten. Onze wijnen worden helder door eenvoudige sedimentatie, dankzij de lange wachttijden in de amfoor: we ingrijpen niet met enige filtratie maar door eenvoudig over te hevelen.

Van het jaar 2012 hebben we iets minder dan 20.000 flessen geproduceerd, met een alcoholpercentage van 14%.

Hoe was het jaar 2011?

Ik zou zeggen heel bijzonder. Zoals je kunt zien, is de kleur van de wijn iets donkerder, een teken van een grotere concentratie: de zomer was prachtig dat jaar, we hadden weinig regen in de herfst en daarom eindigden we de oogst op 23 november! Het weer was perfect, we hadden geen enkel teken van botrytis in tegenstelling tot het jaar daarop, maar een rijping op zijn maximum.

De kenmerken van de wijn zijn meer tannisch en het eindresultaat is minder vriendelijk. Ik zeg graag dat deze wijn is zoals een jongen die nog vol energie zit, die de tijd moet nemen om zijn eigen weg te vinden. Er zijn meer dan tien jaar voorbij, en toch is de rijping van de vintage van 2011 nog steeds in de eerste fasen. Voor wie een fles heeft, raden we een veroudering tot 35 jaar aan.

En dat was het voor vandaag!

En dit is alles voor de huidige aflevering van onze podcast. We nodigen je uit om de volledige video in het Engels te bekijken, om de kleuren en het landschap van het Gravner-domein te bewonderen. Als je echter de eerdere gesprekken met de producenten wilt herontdekken, verken dan het tijdschrift van Spaghetti & Mandolino om hun verhalen te beluisteren.

S&M