De wet van Liebig en de productiviteit van planten

Wat is het?

Het is het schaarse element dat de productiviteit bepaalt.
Dit is de essentie van de wet van Liebig, ook bekend als het principe van het minimum en is een fundamenteel concept in de agrarische wetenschap en ecologie.

Het is vernoemd naar de Duitse chemicus Justus von Liebig, die het voor het eerst formuleerde in 1840.

Liebig (1803-1973) wordt beschouwd als een van de grondleggers van de organische chemie en een van de innovatoren van de agrarische chemie.

Wat zegt het?

Hij was de eerste die de samenstelling van de droge stof van planten analyseerde en identificeerde uit welke elementen deze bestaat.

De wet van Liebig stelt dat de opbrengst van planten beperkt wordt door de voedingsstof die in kleinere hoeveelheden aanwezig is dan de behoeften van de plant zelf.

Met andere woorden, de factor die in kleinere hoeveelheden aanwezig is dan benodigd, bepaalt de groei en productiviteit van een bepaalde teelt.

Bijvoorbeeld, als een plant stikstof, fosfor en kalium nodig heeft om te groeien en vruchten te produceren, maar stikstof is aanwezig in kleinere hoeveelheden, dan zal stikstof de groei en productiviteit van de plant limiteren.

Ook al zijn de andere voedingsstoffen in voldoende hoeveelheden aanwezig, een stikstoftekort voorkomt dat de plant zijn groeipotentieel maximaal benut.

De wet van Liebig heeft belangrijke praktische implicaties voor de landbouw.

Om een goede opbrengst van gewassen te verkrijgen, is het noodzakelijk om alle essentiële voedingsstoffen te bieden die planten nodig hebben.

Bovendien is het belangrijk om een evenwicht tussen de voedingsstoffen te behouden, om tekorten te vermijden die de productiviteit van de planten kunnen beperken.

Heeft de evolutie van landbouwtechnieken invloed gehad op deze wet?

Toen de teelt alleen in open velden plaatsvond, waren de beperkende factoren in wezen alleen de chemische voedingsstoffen en water.

Of ze ontbraken of gewoon niet beschikbaar waren voor de planten, om verschillende redenen.

Nu, met de komst van beschermde teelten, binnenteelt en nog meer met teelten met kunstmatige verlichting (CEA), zijn er veel parameters die we kunnen controleren en daarom kunnen we het "beperkende factor tekort" nauwkeuriger identificeren.

Echter, dit kan ook van een andere oorsprong zijn: temperatuur, hoeveelheid en kwaliteit van het licht, koolstof of CO2, zuurstof (in de wortels!).

Het correct identificeren en beheren van de beperkende factor tekort maakt het mogelijk om het gehele productiesysteem efficiënt te beheren en dus verspilling te minimaliseren.

En dus... de duurzaamheid van het productiesysteem verhogen!

Matteo Castioni