Heb je ooit van moerasgras gehoord?

Er zijn veel gezegden die over haar gaan: "zijn als het kruipend zuring", "plakt als het kruipend zuring", "de kruipende zuring horen opkomen" ...
Allemaal met een negatieve betekenis, die voortkomen uit het feit dat het kruipend zuring een onkruid is, alomtegenwoordig, moeilijk uit te roeien, omdat het bestand is tegen hitte, droogte, betreding en vele andere stressfactoren die de "klassieke gazonplanten" onder druk zetten.
 

En als we deze "negatieve" aspecten met een positieve wending zouden gebruiken?

Deze benadering is geen nieuwigheid van de afgelopen jaren, zaadbedrijven en vaktechnici werken hier al een tijdje aan, maar het is de benadering die me altijd heeft aangesproken en ik vind het geniaal: een probleem gebruiken om een kans te vinden.
Zo zijn er enkele variëteiten van Cynodon dactylon (de achternaam en naam van het kruipend zuring) geselecteerd omdat ze esthetisch beter zijn en worden ze gebruikt en voorgesteld in gebieden waar voorheen traditioneel de "microtherme" soorten voor "Engels gras" werden gebruikt, met de Poa en het Raaigras als de belangrijkste.
 

Wat zijn de voordelen van het behouden van kruipend zuring?

Bovenal een grotere weerstand tegen hoge temperaturen en droogte, dus minder waterverbruik voor irrigatie (tot 30%).
Bovendien groeien ze minder bij lage temperaturen, dus in februari-maart, maar ook oktober-november inmiddels, zijn de maaibeurten minder frequent dan bij de microtherme.
 

Nadeel?

Dat is ook het probleem waardoor ze tot nu toe nauwelijks zijn gebruikt: bij lage temperaturen wordt het gazon volledig geel.
Maar er zijn toepassingsgebieden waar gazons in de winter niet worden gebruikt, bijvoorbeeld pretparken met zwembaden, veel woonhuizen of andere voorbeelden.
Een ander aspect om te overwegen is de klimaatverandering: met de herfsttemperaturen van de afgelopen jaren, in het noorden van Italië, wordt het "kruipend zuring" veel later geel in vergelijking met enkele decennia geleden en wordt het in het voorjaar veel eerder weer groen.

Ook hier heeft de genetische verbetering, het kruisen met andere soorten veel werk verricht en verricht nog steeds een geweldige prestatie om soorten te verkrijgen die beter bestand zijn tegen kou en die in staat zijn om bijna de hele seizoensperiode te bedekken, zelfs in het noorden van Italië.
Dit is weer een voorbeeld van hoe de duurzaamheid van een systeem berust op zorgvuldige planning.

ps. Wist je dat de "Kruipend zuring" ook een typische pastavorm uit Emilia Romagna is? Ja, en de naam is afgeleid van de vorm die lijkt op het zaad van dit gewas.

Matteo Castioni