De lardo kan beschouwd worden als een product dat onze wil om in vorm te blijven “schade toebrengt”. Kortom, de naam zelf kan misleidend zijn: je moet niet denken dat lardo alleen een product is dat dik maakt. Integendeel! Je moet het zien als een energietoevoer in plaats van als vele supplementen. Logisch gezien is het geen product waarvan je te veel moet gebruiken, vooral niet voor wie geen fysieke activiteit doet.
De lardo is een product dat rijk is aan enkele onverzadigde en meervoudig onverzadigde vetzuren. Voor de rest moeten we het zien als voedsel uit andere tijden, tijden waarin het werk van de mens veel fysieker en substantieel was. Daarom is het goed en, sterker nog, voor sommigen is het behoorlijk verrukkelijk en biedt het sensaties zoals romigheid, oplosbaarheid, omhulde textuur, zachtheid en rondheid die weinig andere voedingsmiddelen kunnen bieden. Bovendien brengt het de charme van eten uit andere tijden met zich mee, dat nu niet meer zo gemakkelijk te vinden is. Het heeft een hedonistische waarde die ongeëvenaard is, behalve in andere vleeswaren uit de Italiaanse traditie. Chefs gebruiken het in verschillende bereidingen en destructureringen: lardo eten is een echt gourmetprivilege geworden.
Laten we eens kijken hoe we van dit buitengewone product, een product van de menselijke vindingrijkheid dat bedoeld is om een echte energievoorziening te zijn om te weerstaan aan de winterkou en de inspanningen van het werk, kunnen genieten.
De lardo blijft al zijn magie behouden wanneer hij op een mooi snijplankje ligt en op natuurlijke wijze met een mes met een hoge en goed geslepen lemmet wordt gesneden. De plakken moeten dun zijn en nooit van grote afmetingen. Wacht altijd tot de vleeswaren een omgevings temperatuur bereiken: ideaal zou de gebruikelijke 20°C zijn. De plak lardo moet dan tussen de tong en het gehemelte worden geplaatst en langzaam worden opgelost terwijl je alle aangename aroma's proeft die zijn doorgedrongen en zijn grote romigheid. In sommige gevallen is het genot dat je bereikt zodanig dat je je ogen kunt sluiten en beter van dit gevoel kunt genieten.
Het hangt af van je afkomst en welke bakkers traditie je volgt. Wat voor brood het ook is, ik geloof echter dat het proeven van de lardo op een stuk warm brood een van de meest spannende gourmetervaringen is die er zijn. De warmte doet de lardo goed en het brood wordt de ideale basis om het te waarderen. Voor een lardo di Arnad is een huisgemaakt brood, ook zwart en rijk aan granen, beter. Voor de Lardo di Colonnata, dat sapiger en intenser is in zijn smaakprestaties, is klassiek huisgebakken Toscaans brood met weinig zout of brood met een dikke korst zoals Altamura beter. Alle broden uit het midden en zuiden van Italië met het gebruik van 1 of 2 type tarwemeel, opnieuw gemalen op steen, of met aardappelen, met kikkererwtenmeel, met Senatore Cappelli tarwe, met lijnzaad of pompoenpitten zijn geweldig. Als je de smaak wilt verhogen, wrijf dan een verse datterinitomaat eroverheen of, nog beter, een Pomodorino del Piennolo del Vesuvio DOP dat in bosjes is gedroogd op het oppervlak van het warme brood, en leg dan de lardo erop.
Je hoeft geen Emiliaan te zijn om dit simply extraordinaire gerecht te proeven. De gemalen lardo wordt verkregen door de lardo met een mes in kleine stukjes te snijden met een teentje knoflook, takjes rozemarijn, zwarte peper en Parmezaanse kaas die is geraspt. Je moet het heel goed mengen en op kamertemperatuur houden als je wilt dat het een gemakkelijk uitsmeermassa vormt. Het resultaat zal ongelooflijk zijn!
Een andere zeer populaire recept dat verbonden is met de Treviso Venetiaanse traditie is de bereiding van radicchio “spadone” of tardivo trevigiano gewikkeld in kleine dunne plakken lardo. Dit alles kan heel gemakkelijk worden gemaakt en vervolgens in de oven op 180°C ventilatie gedurende ongeveer 10 minuten worden verwarmd. Een lekkernij voor de smaakpapillen en een volledig gerecht zonder energetische excessen.
Maar kan men lardo combineren met zeevis? Zeker! Logisch, je moet het met mate doen en vooral met producten die bijzonder zoet en hartig zijn. Bijvoorbeeld zijn garnalen of langoustines ideaal voor het maken van een gourmetgerecht vol fascinerende smaken. Eenmaal ontdaan van de schaal, met het behoud van de staart, snijd je zeer dunne plakken lardo en wikkel je ze om het vlees. Vervolgens leg je ze in de oven op ongeveer 180°C voor een tiental minuten. Als je wilt, kun je ook takjes rozemarijn op het oppervlak van de garnaal of langoustine toevoegen. De garnalen zullen krokant zijn en de aroma's van de lardo zullen eruitkomen. Als je ze met een verfijnd gerecht wilt combineren, probeer dan een soep of een crème van Toscaanse zolfini-boontjes of een kikkererwten- en cicerchie crème. Doop ze in de crème en dan… eet smakelijk!
Bernardo Pasquali
We raden u aan veel plezier te hebben
✔ U hebt het product aan uw winkelwagentje toegevoegd!