Zes bezienswaardigheden over Sardinië voor een nog magischer en boeiender eiland

Sardinië is een van de meest fascinerende en magische Italiaanse regio's. Het is een bestemming die het hart en de geest verovert van degenen die het geluk hebben de bestemming te bezoeken. Het staat vooral bekend om zijn zee- en natuurschoon, maar onderscheidt zich ook door zijn bijzonder rijke en unieke culinaire cultuur. Er zijn echter enkele anekdotes die maar weinigen kennen, en die deze plek nog mysterieuzer maken

Un&' eiland met eeuwenoud DNA

Zoals blijkt uit de talrijke archeologische vondsten die zijn gevonden op het eiland &' is Sardinië al sinds het Paleolithicum bewoond, maar c&' het is nog interessanter en merkwaardiger dat dit eiland &' onderwerp is van talrijke socio-demografische studies: de levensduur van de inwoners. Sardinië bestaat zelfs uit een bevolking die erin slaagt een bijzonder lange levensverwachting te hebben in vergelijking met de rest van de Europeanen. Er zijn veel mensen die zelfs de ongebruikelijke 100 kaarsjes uitblazen. Het lijkt erop dat er in dit opzicht een wetenschappelijke verklaring is die erop wijst dat de genetische samenstelling van de inwoners in combinatie met &' het Sardijnse dieet, de inwoners van &' het eiland in staat stelt zo lang te leven

L&' oudste boom d&' Italië is Sardinisch

L&' oudste boom d&' Italië ligt midden op Sardinië, in Luras, een stad in de provincie Olbia Tempio. Dit is een Olea europaea, een olijfboom die volgens nauwkeurige schattingen van de universiteit meer dan 4.000 jaar oud is. Deze olijfboom is ongeveer 14 meter hoog, heeft een stamomtrek van 11 en een halve meter en een kroondiameter van 21 meter. Het is een echt symbool geworden voor de gemeenschap en staat bekend als S'Ozzastru, wat in het Sardijnse dialect de olijfboom of de patriarch betekent. Volgens deskundigen heeft de olijfboom l&' zo lang overleefd dankzij zijn vermogen zich aan te passen aan de extreme weersomstandigheden op Sardinië, zoals sterke wind en hoge zomertemperaturen

De oudste stad d&' Europa

Velen geloven dat Rome de oudste stad van Italië en Europa is, maar in werkelijkheid is dat Sulky, nu Sant'Antioco, gelegen in het zuiden van Sardinië, waar de overblijfselen en amforen die in dit gebied zijn gevonden dateren uit 800 voor Christus, veel ouder dan de Romeinse vondsten van 753 voor Christus, het geboortejaar van Rome. Dit getuigt dat Sulky al een belangrijke handelshaven was die al handel dreef met het Oosten

De mythe van Atlantis

Sardinië zou ook de bakermat kunnen zijn van de mythe van Atlantis: de verzonken stad die velen hebben geprobeerd te vinden. Volgens sommige theorieën zou hier zelfs de mythische stad liggen die onder water stond. Plato omschrijft het koninkrijk Atlas als „een eiland dat groter is dan Libië en Azië, machtig, beschaafd en heilig voor Poseidon, de god van de zee, en waarvan de inwoners torenbouwers waren

.”

Sergio Frau, journalist en grondlegger van deze hypothese, stelt dat al deze kenmerken in feite op Sardinië voorkomen en niet elders. In de ogen van onze voorouders leek Sardinië veel groter dan Sicilië, maar vooral dankzij het uitzonderlijk milde klimaat, dankzij &' de overvloed aan water en de rijkdom aan bossen, was het een gebied dat het mogelijk maakte om drie gewassen per jaar te produceren, essentieel voor het voortbestaan van de bevolking. #39 Niet alleen dat, l&' een overvloed aan metalen zoals lood, zink en zilver, liet de Thyrsenoi - de Tyrrsenoi - de Tyrrsen Henians red. - om hoge torens te bouwen, de zogenaamde nuraghi. Cos&' is dat toen gebeurd? Helaas kan alleen het verhaal worden bevestigd, maar l&' de meest bekende en waarschijnlijke hypothese is l&' de komst van een tsunami van enorme omvang die het prachtige en bloemrijke eiland Atlantis onder de modder zou hebben verdronken

De traditie van de Accabadora, of vrouwelijke accabadora

L&' Accabadora is een figuur uit de Sardijnse traditie, die tot taak had de stervenden naar hun dood te 'begeleiden'. Volgens de overlevering was l&' Accabadora een vrouw die naar het huis van een stervende werd geroepen om hem te helpen in vrede en waardigheid te sterven, zonder al te veel te lijden. Er wordt gezegd dat deze figuur het slachtoffer heeft verstikt of haar met een stok heeft gedood. Er is echter geen tekort aan mensen die beweren dat de figuur van de Accabadora in werkelijkheid slechts een menselijke en spirituele metgezel was voor de stervende en geen rol speelde in zijn dood, en dat de macabere kant van de traditie voornamelijk voortkwam uit de verhalen die rond vuur werden verteld. L&' Accabadora werd nog steeds beschouwd als een gerespecteerde figuur in de gemeenschap, en ze kreeg vroeger een vergoeding voor haar werk, niet van de familieleden van het slachtoffer, omdat dit in strijd was met religieuze dictaten. Zijn aanwezigheid werd gezien als een teken van medelijden en respect voor de stervenden, en zijn rol was om de persoon te helpen om verder te gaan met &' het andere deel op een rustige en pijnloze manier

laatste jaren stond &' Accabadora echter centraal in talrijke controverses en debatten, omdat haar rol vaak werd geassocieerd met &' euthanasie en hulp bij zelfdoding, illegale praktijken in Italië. Desondanks blijft l&' Accabadora een figuur die aanwezig is in de Sardijnse traditie, en haar rol wordt nog steeds herdacht en gerespecteerd in sommige gemeenschappen

van het eiland &'.

De culinaire traditie: van carasaubrood tot porceddu, van fregula tot seadas

Sardinië staat bekend om zijn keuken, die typische mediterrane smaken en ingrediënten combineert met Spaanse, Afrikaanse en Catalaanse invloeden. De Sardijnse keuken is voornamelijk gebaseerd op ingrediënten van lokale oorsprong, zoals vis, schapen- en geitenvlees, en producten van lokale gewassen, zoals couscous, zelfgemaakte pasta

en peulvruchten.

Typische Sardijnse gerechten zijn onder andere: carasaubrood, een soort dun en knapperig brood, gemaakt met durumtarwemeel dat twee keer in de oven is gekookt, culurgiones, pastaravioli gevuld met kaas, aardappelen en munt, gekookt in veel water met zout en geserveerd met tomaten- en pecorinosaus, fregula, een pasta gemaakt van griesmeel van harde tarwe, gekookt in kokend water en geserveerd met vis- of groentesoepen, de porceddu, een biggetje geroosterd aan het spit, vaak bereid tijdens feestdagen en feesten, de malloreddus, een korte pasta in de vorm van een cilinder, meestal gekruid met worst of lamssaus, kokosprena, een soort focaccia gevuld met kaas, groenten of vlees, en pallotte met cicciara, lams- of geitengehaktballetjes, gestoofd met groenten en erwten

Onder de desserts kunnen we niet anders dan de seadas noemen, bladerdeegpannenkoeken gevuld met kaas en honing, meestal warm geserveerd als dessert en brood &' en saba, een dessert gemaakt met durumtarwemeel, rozijnen en specerijen.

Mirte: de plant met een intense en aromatische geur

Tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, de mythische mirte: een groenblijvende plant afkomstig uit Sardinië en Corsica, bekend om haar intense geur en rode bessen, die zowel voor decoratieve als culinaire doeleinden wordt gebruikt. Mirtebessen worden in de nazomer geoogst en gebruikt voor de bereiding van likeuren, zoals de beroemde „Sardinian Myrtle”. Deze likeur is verkregen uit &' een infusie van mirtebessen in pure alcohol, en wordt gewoonlijk geserveerd als digestief of als bijgerecht bij desserts. Mirte wordt ook gebruikt bij het koken om vlees, vis en groenten op smaak te brengen, zowel vers als gedroogd. Daarnaast worden mirteblaadjes vaak gebruikt om Sardijns brood „pane carasau” op smaak te brengen en om kruidenthee en kruidenthee te bereiden

Nu u enkele interessante feiten over Sardinië hebt ontdekt, hoeft u alleen nog maar de producten van Sardinië te proeven en een geweldige reis te organiseren!