Αξίζει να ανακατεύουμε το κρασί σε ποτήρι;

Πόσες φορές έχουμε επιδείξει κάνοντας γυρίζοντας σπιράλ ένα κρασί σε ένα όμορφο τουλίπας από γυαλί; Μην πείτε όχι! Θυμάμαι έναν φίλο κατά τη διάρκεια μιας ευτυχισμένης συνομιλίας στο μπαρ με μια όμορφη κοπέλα. Για να εντυπωσιάσει, παρήγγειλε ένα εξαιρετικό Ripasso. Το πρόσφερε σαν αληθινός τζέντλεμαν στην κοπέλα και στη συνέχεια, παρασυρμένος από τον ενθουσιασμό του να δείξει την εμπειρία του με το κρασί, άφησε να κάνει μια απότομη κίνηση που έκανε το κρασί να γυρίσει υπερβολικά, προκαλώντας μια ψιλή που χτύπησε την αθώα ξανθιά και την λευκή της μπλούζα: μια κλείση που έκανε τους παρευρισκόμενους να γελούν και εξόργισε την κοπέλα. Αχ, ο φίλος μου έχασε την κοπέλα και τη βραδιά!

Αλλά έχει νόημα όλο αυτό το γύρισμα; Ναι, έχει. Το νόημα είναι να οξειδώσουμε ένα κρασί. Να το μεταφέρουμε από την αναγωγική κατάσταση στην οξειδωτική, θα λέγαμε με τεχνικούς όρους. Στην πράξη, ειδικά με κρασιά μιας ορισμένης δομής, διευκολύνει την ανάμειξη του οξυγόνου με τη μάζα, προκειμένου να ευνοηθεί μια καλύτερη έκφραση των αρωμάτων και των γεύσεων.

Κανονικά, όμως, θυμηθείτε ότι για να γευτείτε θα άρμοζε να κάνετε έτσι:
αμέσως μετά την αναλογία του κρασιού στο ποτήρι, το πλησιάζετε στη μύτη σας χωρίς να το κουνάτε: με αυτό τον τρόπο αντιλαμβάνεστε όλα τα πρωτογενή ή δευτερογενή αρώματα που είναι πιο πτητικά και κανονικά λεπτά, λουλουδάτα, φρουτώδη.
Αφού εκτιμήσετε τις ποιότητες του κρασιού καθώς είναι, μπορείτε να το γυρίσετε απαλά γύρω από τους τοίχους. Το κάνετε δύο-τρεις φορές, μετά πλησιάζετε τη μύτη και αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε τα λιγότερο πτητικά αρώματα που απαιτούν ένα "βοηθηματάκι" για να βγουν από το ποτήρι: ακόμη φρούτο, μπαχαρικά, αρωματικά βότανα, καβουρδισμένα, μέλι, κ.λπ.
Και αν σταματήσετε, είναι καλύτερα αλλιώς το κάνετε να εξαφανιστεί... όπως λέγεται στην κοινή γλώσσα. 

Φρουτώδη και αφρώδη κρασιά
ΠΟΤΕ!!! Είναι αστείο μερικές φορές να παρατηρεί κανείς ποιος γυρίζει το ποτήρι ενός Prosecco ή ενός Franciacorta ή, χειρότερα, ενός Champagne. Αν φύγει το CO2, πίνουμε ένα απλό κρασί... τι ιστορία!

Νεαρά Λευκά Κρασιά

Καλύτερα να μην το κάνετε… ή μόνο μία φορά αν τα νιώθετε λίγο κλειστά σε περίπτωση ακραίων αναγωγικών ζυμώσεων. Μάλλον περιμένετε λίγο από τη θέση τους.

Δομημένα και ώριμα Λευκά Κρασιά
Χρησιμοποιήστε την τεχνική που περιγράφηκε προηγουμένως. Μετά, μόνο αν δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς αυτό, αλλά να ξέρετε ότι με κάθε γύρισμα, χάνετε την αξία του κρασιού. 

Νεαρά Κόκκινα Κρασιά
Όσο λιγότερο το κάνετε, τόσο καλύτερα είναι! Τα κάνουμε να χάνουν όλη τους τη φρεσκάδα και τα εξ impoveriamo γρήγορα στην όσφρηση.

Δομημένα και ώριμα Κόκκινα Κρασιά
Μπορείτε να το κάνετε όπως προτείναμε πιο πριν. Αλλά μην το παρακάνετε… σε κάποιο σημείο σταματήστε. Η υπερβολική οξυγόνωση χάνει χαρακτήρα και ποιότητα.

Γλυκά Κρασιά 
Δοκιμάστε αν μπορείτε… έχουν τόση γλυκερινή πυκνότητα που μερικές φορές πρέπει να είστε ακροβάτες για να τα καταφέρετε!

Τελική Συμβουλή!
Μάλλον σας δίνω μια συμβουλή για να αποφύγετε να υπερβάλλετε στην περιστροφή. Πάρτε με το ένα χέρι το πόδι του ποτηριού και στηρίξτε τον πυθμένα του ποτηριού στην παλάμη του άλλου σας χεριού. Κρατώντας το στηριγμένο, γυρίστε το απαλά και αργά. Από την τριβή θα περάσετε λίγη θερμότητα στο κρασί και θα το οξυγονώσετε απαλά. Κάνοντάς το αυτό, όταν στηρίξετε το ποτήρι στη μύτη σας, θα μπορείτε να αντιληφθείτε καλύτερα την στρογγυλάδα των αρωματικών συστατικών. Αχ, καλύτερα με τα δομημένα και ώριμα κόκκινα κρασιά!

Bernardo Pasquali