Η ιστορία του Κάστρου Volpaia έχει τις ρίζες της στη Μεσαίωνα, όπως επιβεβαιώνουν τα πρώτα έγγραφα που αναφέρουν το χωριό το 1172. Από τότε, η κατοικία φαίνεται να έχει διατηρηθεί στο χρόνο και στις παραδόσεις, και χάρη στη δραστηριότητα της οικογένειας Stianti-Mascheroni: εδώ και τρεις γενιές, τα μέλη της φροντίζουν το περιβάλλον του Volpaia παράγοντας ξύδι, λάδι και κρασιά με βιολογικές μεθόδους, σεβαστές στη Φύση και τους ρυθμούς της.
Πολύ πριν από εκείνη την εποχή που η έννοια του “βιολογικού” έγινε μόδα, οι παραγωγικές δραστηριότητες της έκτασης του Volpaia είχαν προσαρμοστεί στην εύφορη πραγματικότητα της περιοχής, με μια συνεχώς πιο βαθιά μελέτη των αμπελιών και του εδάφους. Μέχρι σήμερα η έρευνα συνεχίζεται, σε ένα περιβάλλον με μοναδικό μικροκλίμα που δεν σταματά να προσφέρει τα αρώματά του στο Chianti Classico που παράγεται εκεί.
«Ο πατέρας μου Raffaello Stianti ίδρυσε την έκταση, αρχικά για να τη χρησιμοποιήσει ως καταφύγιο για την κυνηγετική του δραστηριότητα. Τα 390 στρέμματα του Volpaia καλύπτονται από ελαιώνες και αμπελώνες για μια μικρή μερίδα περίπου 60 στρεμμάτων, ενώ το υπόλοιπο της επιφάνειας είναι δασώδες. Ωστόσο, με την επιχειρηματική του νοοτροπία, ο πατέρας μου έπρεπε να εκμεταλλευτεί όλους τους χώρους, και έτσι το έκανε: έφερε κάθε τμήμα της καλλιεργούμενης γης να δώσει το καλύτερο από τον εαυτό του. Όταν εγώ και ο σύζυγός μου Carlo παντρευτήκαμε, η έκταση μας δόθηκε ως δώρο γάμου – σχεδόν είμαι πεπεισμένη ότι ο Carlo με παντρεύτηκε ακριβώς για την ομορφιά του Volpaia!», αστειεύεται η Giovanna.
«Στην επόμενη γενιά, το επώνυμο του παππού θα χανόταν, οπότε για να μην το ξεχάσουμε υιοθετήσαμε το δεύτερο επώνυμο. Έτσι η μητέρα μου είναι “Stianti-Mascheroni”, ενώ εγώ και ο αδελφός μου Nicolò είμαστε “Mascheroni-Stianti”», προσθέτει η Federica.
Καταρχάς, βρισκόμαστε στην καρδιά της ζώνης παραγωγής του Chianti Classico, εντός του δήμου Radda. Ιστορικά, το όνομα αυτού του τόπου είναι πολύ σημαντικό: Η Radda υπήρξε η πρωτεύουσα της Λίγκας του Chianti, που ιδρύθηκε στα τέλη του 14ου αιώνα για λόγους άμυνας. Το σύμβολο του Μαύρου Υδένδρα γεννήθηκε ακριβώς εδώ, μαζί με τον πρώτο καθορισμό των συνόρων αυτών των εδαφών, που καταγράφηκε από τον Μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης.
Το δωμάτιο στο οποίο βρισκόμαστε, πριν γίνει κάβα, ήταν φυλακή. Το χωριό Volpaia ήταν οχυρωμένο και μέσα σε ένα κάστρο αυτό ήταν απαραίτητο.
Πριν την οικογένειά μας, στο Volpaia κατοικούσαν οι ομώνυμοι Della Volpaia, παραγωγοί ρολογιών και σφαιρικών οργάνων [μοντέλα του ουρανού, σ.σ.]: ένα από τα μέλη αυτού του γένους ήταν φίλος ακόμη και του Λεονάρντο ντα Βίντσι, ενώ οι δημιουργίες ενός απογόνου του είναι ακόμα διατηρημένες μεταξύ των τοπικών και διεθνών μουσείων του Λονδίνου, του Σικάγου και άλλων τοποθεσιών. Είναι πάντα εντυπωσιακό να το σκεφτόμαστε, ή να σκεφτούμε το γεγονός ότι το κρασί μας έχει φτάσει σε διεθνή διάδοση ακριβώς όπως αυτά τα ρολόγια.
Ο πατέρας μου αγόρασε το Volpaia και τους διάσημους αμπελώνες του στα τέλη της δεκαετίας του ’60, λίγο πριν από την αναγέννηση του γενικού ενδιαφέροντος για αυτά τα μέρη και την αντιστροφή της τάσης της ερήμωσης που βίωναν οι επαρχίες στα μέσα του αιώνα. Εγώ και ο Carlo λάβαμε ως δώρο την έκταση και τους αμπελώνες Sangiovese, οι υψηλότεροι της περιοχής, οι οποίοι μας προσφέρουν απίστευτες ικανοποιήσεις όπως το γεγονός ότι είδαμε την Riserva του 2015 στην τέταρτη θέση στη λίστα με τα καλύτερα κρασιά του 2018, σύμφωνα με το Wine Spectator.
«Απολύτως ναι! Όπως ανέφερα πριν από λίγο, η νοοτροπία του πατέρα μου ήταν αυτή ενός βιομηχάνου: οι σταφύλια ήταν έτοιμα για τη συγκομιδή, έπρεπε να αξιοποιηθούν και να γίνουν κερδοφόρα. Σε αντίθεση με μια μηχανή, η Φύση δεν μπορεί να σβήσει.
Στη αρχική φάση παραγωγής το κρασί δεν ήταν εξαιρετικό, το πουλούσαμε χονδρικώς για να επικεντρωθούμε στα σταφύλια. Ωστόσο, αρχίσαμε αμέσως να εξάγουμε τις καλύτερες φιάλες μας, για να τις γνωρίσουμε και να τις κάνουμε να ταξιδέψουν: αυτό είναι που ασχολείται η Federica, που είναι υπεύθυνη πωλήσεων του Volpaia και έχει επίσης τη δική της έκταση στη Maremma».
«Και ο αδερφός μου διαχειρίζεται μια έκταση στην Pantelleria, φαίνεται ότι δεν μπορούμε να επιλέξουμε ένα σπίτι που να μην έχει και αμπέλι! Το σημείο εκκίνησης και αναφοράς για όλους εμάς, ωστόσο, παραμένει πάντα το Volpaia».
Η συζήτηση με την Giovanna και τη Federica θα συνεχιστεί στο δεύτερο μέρος αυτού του επεισοδίου του podcast μας: στην υγειά μας και ραντεβού στην επόμενη εκπομπή!
Stevie Kim
Σας συνιστούμε να απολαύσετε
✔ Έχετε προσθέσει το προϊόν στο καλάθι σας!
