Είναι το σπάνιο στοιχείο που καθορίζει την παραγωγικότητα.
Αυτή είναι η ουσία του νόμου του Liebig, επίσης γνωστός ως η αρχή του ελάχιστου και είναι μια θεμελιώδης έννοια στην αγροτική επιστήμη και την οικολογία.
Πήρε το όνομά του από τον γερμανό χημικό Justus von Liebig, ο οποίος τον διατύπωσε για πρώτη φορά το 1840.
Ο Liebig (1803-1973) θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της οργανικής χημείας και ένας από τους καινοτόμους της αγροτικής χημείας.
Ήταν ο πρώτος που ανάλυσε τη σύνθεση της ξηρής ουσίας των φυτών και προσδιόρισε από ποια στοιχεία αποτελείται.
Ο νόμος του Liebig δηλώνει ότι η απόδοση των φυτών περιορίζεται από το θρεπτικό στοιχείο που είναι παρόν σε μικρότερη ποσότητα από τις ανάγκες του φυτού.
Με άλλα λόγια, ο παράγοντας που βρίσκεται σε μικρότερη ποσότητα από τις ανάγκες καθορίζει την ανάπτυξη και την παραγωγικότητα μιας συγκεκριμένης καλλιέργειας.
Για παράδειγμα, αν ένα φυτό χρειάζεται άζωτο, φώσφορο και κάλιο για να αναπτυχθεί και να παράγει καρπούς, αλλά το άζωτο είναι παρόν σε μικρότερη ποσότητα, τότε το άζωτο θα περιορίζει την ανάπτυξη και την παραγωγικότητα του φυτού.
Ακόμα κι αν τα άλλα θρεπτικά στοιχεία είναι παρόντα σε επαρκείς ποσότητες, η έλλειψη αζώτου εμποδίζει το φυτό να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το αναπτυξιακό του δυναμικό.
Για να επιτευχθεί μια καλή απόδοση καλλιεργειών, είναι απαραίτητο να παρέχουμε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται τα φυτά.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να διατηρείται μια ισορροπία μεταξύ των θρεπτικών στοιχείων, ώστε να αποφεύγονται οι ελλείψεις που θα μπορούσαν να περιορίσουν την παραγωγικότητα των φυτών.
Όταν οι καλλιέργειες γίνονταν μόνο στα χωράφια, οι περιοριστικοί παράγοντες που θεωρούνταν ήταν ουσιαστικά μόνο τα χημικά θρεπτικά στοιχεία και το νερό.
Είτε λείπαν είτε δεν ήταν διαθέσιμα για τα φυτά, για διάφορους λόγους.
Τώρα με την έλευση των προστατευόμενων καλλιεργειών, των καλλιεργειών σε κλειστούς χώρους και ακόμη περισσότερο με τις καλλιέργειες με τεχνητό φως (CEA) οι παράμετροι που μπορούμε να ελέγξουμε είναι πολλές περισσότερες και επομένως μπορούμε να προσδιορίσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τον "περιοριστικό ελλειψιά παράγοντα".
Ωστόσο, μπορεί να είναι και άλλης προέλευσης: θερμοκρασία, ποσότητα και ποιότητα του φωτός, διοξείδιο του άνθρακα ή CO2, οξυγόνο (στις ρίζες!).
Ο εντοπισμός και η σωστή διαχείριση του περιοριστικού ελλειψιά παράγοντα επιτρέπει την αποτελεσματική διαχείριση ολόκληρου του παραγωγικού συστήματος και έτσι υπάρχει λιγότερη σπατάλη.
Και έτσι... αυξάνοντας τη βιωσιμότητα του παραγωγικού συστήματος!
Matteo Castioni
✔ Έχετε προσθέσει το προϊόν στο καλάθι σας!
