Welke carnavalshap is het meest aandacht waard en waarom is het gianduia chocolade precies de juiste keuze?
Wacht, voordat je het bij het verkeerde eind hebt, laat me uitleggen.
Al jaren bieden de supermarkten chiacchiere en crostoli aan van half januari tot eind maart in die betrekkelijk treurige en anonieme plastic bakjes, met daarop de gebruikelijke afbeelding van de Arlecchino van het moment om de moraal een beetje op te krikken te midden van zoveel slordigheid.
Februari is de grijsste maand van het jaar. De kerstfeesten zijn voorbij, de studenten zitten in de volle examenperiode en de singles worden gedwongen om harten en zoetigheden overal te zien, uitgesloten van de samenleving tot minstens de 15e. En in theorie, om de somberheid een beetje te verlichten, hebben ze ons het carnaval aangeboden, waar "alles een grap is", althans dat zeggen ze.
Het zou echter leuk zijn om te begrijpen waarom, als het zo'n speelse feest is, anonieme zoetigheden zoals crostoli en chiacchiere worden voorgesteld, waarvan het verschil nooit is begrepen. En waarom twee verschillende namen als het in wezen hetzelfde is? Gefrituurde deeg met een beetje poedersuiker. Maar waar is de originaliteit? Maar waar is de elegantie? Hoe is het mogelijk dat je van de majesteit van pandoro en panettone in minder dan een maand bij dit uitkomt?
Ik zeg dat tijdens carnaval elke zoetigheid telt. Want als het zo'n vreugdevolle en feestelijke gelegenheid is, dan moet er zeker iets kleurrijkers en smakelijkers zijn dan poedersuiker en frituur. En dat iets, dat denk ik is de gianduia.
Gianduia is het perfecte ingrediënt om carnaval nieuw leven in te blazen. De bedwelmende geur van chocolade, de smeltbaarheid van de crème op de tong, de nasmaak van geroosterde hazelnoten in de mond… Verleidelijk en speels, aromatisch en verrukkelijk, gianduia, in al zijn vormen, zou de echte ster van het carnaval kunnen zijn, hoewel het vaak ondergewaardeerd wordt. Bovendien, wat je waarschijnlijk niet weet, is dat dit ingrediënt rechtstreeks verbonden is met een typisch Italiaans masker, namelijk Gianduja, dat niet bekend is omdat het in de schaduw staat van de bekendere Pulcinella en Arlecchino (waar komt die onterechte populariteit vandaan? Bah).
Misschien is dat de reden dat ik meer op Gianduja lijk dan op Arlecchino: een onbegrepen genie die de sleutel heeft tot het redden van onze carnavalstoetjes.
Laten we meteen ontdekken wat gianduia is door de vraag te beantwoorden waarmee de inleiding is geopend: laten we kijken hoe dit ingrediënt ons februari kan opfleuren.
Laten we meteen beginnen met het ontdekken van een beetje de geschiedenis van dit ingrediënt. Ik weet het, ik zou dat ook vermijden, maar volgens afspraken met de hogere machten moet ik het er toch over hebben. Maar maak je geen zorgen, de geschiedenis van deze crème is echt interessant (en ik ben niet betaald om dat te zeggen).
Ten eerste moet je weten dat gianduia, ook wel gianduja genoemd, een product is Made in Piemonte dat in zijn verschillende vormen over de hele wereld is verspreid. Gianduia is namelijk beschikbaar als smeerbare crème en als chocolade, maar ook in veel gebakken producten. De geschiedenis van de relatie tussen Turijn en gianduia is kort na de ontdekking van Amerika begonnen.
We zijn in een periode waarin Emanuele Filiberto, toen de hertog van Savoye, na in dienst te zijn geweest van het Spaanse hof, in 1557 terugkeert van Madrid naar Chambéry en, drie jaar later, de hoofdstad van zijn staat naar Turijn verhuist. En met hem arriveert in Turijn ook een geliefd ingrediënt, chocolade. In minder dan een eeuw wordt Turijn een van de belangrijkste centra voor chocoladeproductie, het exporteert producten naar heel Europa en wordt pionier op het gebied van chocolademaken.
Voor de geboorte van onze gianduia ontbreekt echter een ingrediënt: de hazelnut. De hazelnoten uit de Langhe werden door de Piëmontese patissiers genegeerd tot het begin van de 19e eeuw, toen, als gevolg van het handelsblok dat Groot-Brittannië oplegde aan het continent tijdens de Napoleon oorlog, cacao vrijwel niet meer arriveerde en de prijzen naar de sterren stegen.
In Turijn begonnen ze, om te voorkomen dat ze hun tenten moesten sluiten, na te denken over hoe ze de chocolade konden "snijden" om toch hoogwaardige patisserie te kunnen aanbieden, terwijl ze de kosten konden beperken. Dus gebeurde het dat op een dag Michele Prochet in 1852 het idee kreeg om cacao en geroosterde hazelnoten tot fijn poeder te mengen. Een waar kunstwerk.
De nieuwe chocolade werd op de markt gebracht tijdens het carnaval van 1865, met een verbazingwekkend succes, ook dankzij de verpakking: de "gianduiotto", geproduceerd door Caffarel, een van de oudste Italiaanse snoepbedrijven, was de eerste chocolade die individueel verpakt werd.
Naast dat het objectief heerlijk en veelzijdig is, heeft gianduia ook een historische, en voor sommigen bijna emotionele, band met carnaval. Het succes van gianduia ligt besloten in de naam zelf. Gianduja is de naam van een populaire Piëmontese masker van Astigian oorsprong dat behoort tot de Commedia dell'arte. Het is dus het typische masker van Piemonte dat in de carnavaltraditie naast andere bekendere maskers zoals Balanzone, Colombina, Pulcinella en Arlecchino staat.
Tijdens het carnaval van 1865 werden de chocolaatjes dus uitgedeeld door dezelfde masker, een gewoonte die jarenlang is gebleven en daarna geleidelijk is verdwenen, terwijl de naam Gianduja van het masker naar het product is overgegaan.
• De antwoord op deze vraag hebben we al gedeeltelijk behandeld. Met gianduia wordt zowel naar chocolade als naar smeerbare crème verwezen. Beide kunnen worden gebruikt om carnaval op te fleuren of simpelweg om jezelf te verwennen. Als je zin hebt om thuis zoetigheden te maken, vind je het misschien interessant om het recept voor gianduia als smeerbare crème te kennen. In tegenstelling tot de lasagna van tante, bevatten de ingrediënten van de gianduia crème geen geheime ingrediënten, maar enkele goed bekende, pure en kwalitatieve dingen:
• 100gr suiker
• 70g boter (of 60g plantaardige olie voor de vegan versie)
• 100gr pure chocolade
• 60gr algeschilde hazelnoten
• 100ml melk (sojamelk voor de vegan versie)
Eerst rooster je de hazelnoten in de oven op 200°C gedurende 8 minuten. Laat ze, als ze warm zijn, in een krachtige mixer pureren tot een homogene pasta.
Smelt de boter met melk, suiker en cacao, voeg dan de hazelnotenpasta in een kom toe en blijf het mengsel mengen. Meng voorzichtig om klonten te voorkomen, giet vervolgens de crème, die een beetje vloeibaar zal zijn, in gesteriliseerde glazen potten en bewaar in de koelkast. Je zult zien hoe lekker het is!
Als je echter zoals ik bent en geen zin hebt om al deze dingen te doen of als je simpelweg jezelf een beetje wilt verwennen zonder de keuken te rommelen, neem dan een kijkje in de selectie waar je smeerbare crème van gianduia en gianduiotti vindt van 30 en hoger, geproduceerd met alleen de beste Italiaanse ingrediënten (bescheidenheidshalve, wij hebben de producten geselecteerd, dus het is geen grap).
Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik je moet zeggen, doe er maar een beetje mee wat je wilt. Smeer het op brood, geef het cadeau, doe een lepel op de crostoli voor wat smaak, maak een taart, voeg een lepel toe aan de yoghurt, gebruik het voor de pasta (in dat geval kan ik geen resultaten garanderen, laat het ons eventueel weten). Kortom, kijk maar...
Heb ik je overtuigd? Ik hoop van wel. Echt waar.
Ga nu op zoek naar de beste gianduia om te overleven bij vrienden, familie, zoetigheid halve gare, kinderen in kostuum en gekraste auto’s (met dit verhaal dat "alles een grap is tijdens carnaval" laten sommige zich een beetje meeslepen).
En als je nog steeds aan het lezen bent, ren dan snel om te zien wat de aanbiedingen van S&M zijn! Je vindt degene die je hart zal veroveren.
Maria Nardone
We raden u aan veel plezier te hebben
✔ U hebt het product aan uw winkelwagentje toegevoegd!