Λαμπρούσκο και ποπκόρν; Όχι, καλύτερα το κοτεχίν!

Μάλλον ο Λιγαμπούε είχε δίκιο, αλλά εμείς προτιμούμε το τραγούδι από τη γαστρονομική συμβουλή! Και το Λαμπρούσκο έχει έναν ιδανικό γάμο… θα μπορούσαμε να πούμε για “όλη τη ζωή”, “μέχρι να μας χωρίσει το πιρούνι”.
Είναι το Κοτετσίνο. Σε μέρη της Ιταλίας, το κοτετσίνο χρησιμοποιείται ως τυπικό πιάτο των Χριστουγέννων (εδώ έχουμε μιλήσει για το κοτετσίνο στις γιορτές των Χριστουγέννων), αλλά σε άλλα έχει εισέλθει και στις συνταγές της Κυριακής και εδώ βρίσκεις την επιλογή μας για προκατεργασμένο κοτετσίνο για τα γεύματά σου.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι, γεννιέται πρώτα το κρασί ή το φαγητό σε μια περιοχή; Γιατί είναι εκπληκτικό πώς οι δύο αυτές πράξεις πηγαίνουν πάντα χέρι-χέρι.
Λάνγκε, τρούφες και Μπαρόλο! Βαλπολικέλα Αμαρόνε και μπρασάτο!  Κολλιό Ριμπόλλα και ψάρι! Κιάντι και Τσιανίνα! Και λοιπά. Η Ιταλία έχει ένα παράδειγμα για κάθε πόλη. Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος έχει καταφέρει να προσαρμόσει στη φύση τεχνικές επεξεργασίας της πρώτης ύλης που πάντα έχουν επιτρέψει την ευχαρίστηση στο τραπέζι.

Δεν υπάρχει καλύτερο κρασί από το Λαμπρούσκο για τις λιχουδιές των κοτετσινών ή των ζαμπόνων. Δέρματα και άπαχες μερίδες που συνδυάζονται σε μια μοναδική κρεμώδη υφή στην οποία είναι δύσκολο να αντισταθείς.
Και τι θα ήταν οι γιορτές του τέλους του χρόνου χωρίς το κοτετσίνο με φακές; Ένα πιάτο που έχει ξεπεράσει τα περιφερειακά σύνορα και έχει γίνει ένα must, μια ιταλική παράδοση που έχει ενώσει το βορρά και το νότο.

Ναι, αλλά ποιο Λαμπρούσκο; Εδώ είναι θέμα γούστου. Υπάρχουν Λαμπρούσκα που είναι ξηρά και μαλακά, πικρά και ισορροπημένα, πιο δομημένα και πιο ελαφριά. Στη Μαντούα το προτιμούν ξηρό και το ονομάζουν Σαλαμίνο. Στη Μόντενα, ωστόσο, ανάμεσα στους γλυκούς λόφους του Καστελβέτρο το αγαπούν μαλακό και γοητευτικό. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι φυσαλίδες είναι ουσιώδεις για τόσο νόστιμα και λιπαρά πιάτα.

Ας πούμε ότι γενικά το χοιρινό καλεί το Λαμπρούσκο. Ένα εξαιρετικό ριζότο με το ταστασάλ, όπως συνηθίζεται στη Βερόνα, με κιμά χοίρου στο αυθεντικό στιλ του λουκάνικου, ή το μυθικό ριζότο all’ isolana από το Ίσολα ντε λα Σκάλι, με κομμάτια χοιρινού και κομμάτια βοδινού, ή το ριζότο με el pontel από το Καστελδάριο στη Μαντούα. Και σε όλες τις περιπτώσεις, ο συνδυασμός με το Λαμπρούσκο προσφέρει ευχαρίστηση και ικανοποίηση.

Γιατί το Λαμπρούσκο έχει την προτεραιότητα να είναι λίγο αλκοολικό, φρέσκο, κρεμώδες, φρουτώδες και αναμφισβήτητα απολιπαντικό.

Λοιπόν, για κάποια πιάτα του χειμώνα στην Κεντρική Ιταλία και όχι μόνο… ένα πραγματικό τονωτικό για τα τραπέζια!

S&M