Aneto: een ingrediënt uit het verleden dat het heden veroverd

Dille: tussen aroma's en geschiedenis

Dille, met de wetenschappelijke naam Anethum graveolens L., is een kruidachtige plant met kleine gele bloemen die tot de familie van de Schermbloemen behoren.

Het is inheems in het Midden-Oosten en zijn bladeren lijken sterk op die van venkel en anijs, maar onderscheiden zich door een veel scherpere en sterkere smaak.

Traditioneel gebruikt in de Indiase keuken, is het tegenwoordig verspreid als wilde plant en aromatische plant (hier vind je onze selectie van aromatische planten) in grote delen van Europa, vooral in gebieden met een vrij koel klimaat, van Noord-Italië tot Zweden.

Zijn naam komt van het Grieks "Dille" (Anijs), dat op zijn beurt afkomstig is van het oude Egyptisch. Deze term kan worden vertaald als "“verdrijft de kwalen” in verwijzing naar zijn eigenschappen die in de oudheid werden benut in de traditionele geneeskunde.

De specifieke bijnaam graveolens komt van het Latijnse « gravis » (sterk) en « olens » (geur), verwijzend naar zijn zeer kenmerkende aromatische noten.

De dilleplant

De dilleplant kan tot een meter hoog worden en bloeit in juni/juli met kleine gele bloemen die in schermvormige bloeiwijzen zijn gegroepeerd en bestaan uit 5 bloembladen. De bladeren zijn draadvormig, met de kenmerkende blauwgroene kleur.

Een duik in de culinaire traditie

De bladeren en zaden van dille zijn zeer aromatisch: dit heeft ervoor gezorgd dat het veel wordt gebruikt in Duitsland, Oost-Europa en Scandinavië, en ook in India en in tal van andere landen over de wereld, voornamelijk in gerechten met vis.

Dille kan ook worden gebruikt om salades, eieren, schelpdieren en aardappelen op smaak te brengen.

Het is niet ongewoon in de Scandinavische landen om brood met dille te vinden, en de bladeren van dille zijn uitstekend voor het op smaak brengen van verschillende zachte kazen.

In Griekenland gebruiken ze het vaak om feta smakelijker te maken of om aromatische sauzen op basis van yoghurt te bereiden.

Smaak en gezondheid: de deugden van dille door de eeuwen heen

Dille werd in de oudheid gebruikt als een natuurlijk middel om verschillende kwalen te behandelen: de Grieken geloofden dat deze plant in staat was om epileptische aanvallen te kalmeren en de melkproductie bij verpleegsters te bevorderen.

De Romeinen geloofden daarentegen dat het de eigenschap had om de fysieke kracht te vergroten, zodat het vooral werd gebruikt om het voedsel van gladiatoren op smaak te brengen. Ook de Egyptenaren waardeerden de deugden, maar als kalmerend middel.

In de middeleeuwen werden de gunstige effecten op de maag en de darmen ontdekt en werd het daarom gebruikt als remedie voor verschillende spijsverteringsstoornissen, meestal in theevorm, wellicht in combinatie met andere kruiden.

Bovendien verfrissen dillezaden, als ze worden gekauwd, de adem.

Een interessant feit hierover is dat in het verleden kinderen in de Verenigde Staten in de kerk dillezaden kregen om te kauwen om ze rustig te houden tijdens lange preken, samen met venkelzaad, en ze werden zelfs "meeting seed" (vergaderzaad) genoemd. Men kan dus zeggen dat dille de voorloper van kauwgom is geweest!

Mida Muzzolon