Ο Λαμπρούσκο είναι ένα φρέσκο και αφρώδες κόκκινο κρασί, πολυδιάστατο και με μετρημένο αλκοολικό περιεχόμενο. Η επιτυχία του γεννήθηκε κυρίως στη δεύτερη μισή του προηγούμενου αιώνα. Από τη δεκαετία του '60, η παραγωγή αυξήθηκε κατά πολύ και οι εξαγωγές, που καθοδηγούνταν από την ζήτηση της αμερικανικής αγοράς, έκαναν το Λαμπρούσκο κόκκινο κρασί Ιταλίας το πιο διάσημο στον κόσμο, τόσο που πέρα από τον ωκεανό του δόθηκε μάλιστα το προσωνύμιο “ιταλική Coca Cola”.
Πίσω από την επιτυχία του κρύβεται μια ιστορία που διαρκεί αιώνες κυρίως στην Εμίλια-Ρομάνια και τη Λομβαρδία, την οποία θα σου διηγηθούμε τώρα. Και όχι, με επιτυχία δεν εννοούμε “Λαμπρούσκο και ποπ κορν”, το μουσικό κομμάτι που έγραψε και τραγούδησε ο Λουτσιάνο Λιγκαμπούε που δημοσιεύθηκε ως δεύτερο σινγκλ από το άλμπουμ “Λαμπρούσκο, μαχαίρια, τριαντάφυλλα & ποπ κορν” του 1991…
Είναι σίγουρο ότι η προέλευση της λέξης “λαμπρούσκο” παραπέμπει αυθόρμητα στο επίθετο “άγριο”. Ωστόσο, η πιο διαδεδομένη ερμηνεία τοποθετεί τη γέννηση του όρου στα λατινικά “labrum” (άκρη, όριο) και “ruscum” (αυτοφυές φυτό), πράγμα που υποδεικνύει ότι το Λαμπρούσκο είναι ένα άγριο φυτό. Αλλά μόνο τον δεύτερο αιώνα που παρουσίασε μια ολοκληρωμένη κατηγοριοποίηση όλων των ποικιλιών του Λαμπρούσκου.
»ΡΙΧΝΕΙΣ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΡΑΣΙΑ«
Η πίστη ανήκει στον Φραντζέσκο Αγκκαζότι που το 1867 ξεχώρισε μεταξύ των: του Λαμπρούσκου του Σορμπάρα, ή της βιολέτας, που είναι πλέον διαδεδομένο στους τύπους κόκκινο ή ροζέ, ξηρό ή ευχάριστο; το Λαμπρούσκο Σαλαμίνου του Σάντα Κρότσε, ξηρό ή ευχάριστο; το Λαμπρούσκο Γκρασπαρόσα του Καστελβετρό, ξηρό ή ευχάριστο. Από αυτές τις τρεις κυριότερες ποικιλίες, διαδεδομένες στο Μοντενέζε, τα επόμενα χρόνια θα προκύψουν πολλές άλλες ποικιλίες Λαμπρούσκου όπως αυτή που είναι από την Μαντόβα. Ελαφρύ, ειλικρινές και αφρώδες, οι φυσαλίδες του μεταφέρουν χαρά με την πρώτη γουλιά. Το κρασί Λαμπρούσκο συνοδεύει τα τυπικά πιάτα της εμιλιανής κουζίνας, ιδιαίτερα αυτά που είναι πιο λιπαρά και ζουμερά, όπως τα βραστά, το Κοτέκιο και το Ζαμπόνε με τις φακές. Είναι εξαιρετικό και με ψωμί και σαλάμι.
Η συγγραφή για το Λαμπρούσκο δεν είναι καθόλου απλή, απαιτεί προσοχή διότι το θέμα είναι πολύ εκτενές, τόσο ώστε το ίδιο το αμπέλι Λαμπρούσκο είναι μια μεγάλη οικογένεια που περιλαμβάνει πολλούς τύπους αμπελιών και δεν είναι, επομένως, ένα μόνο δείγμα. Το Λαμπρούσκο είναι το τυπικό, μάλιστα ιστορικό, κρασί της Μόντενα (Γκρασπαρόσα και Σομπάρα πρωτίστως), της Ρέτζιο Εμίλια και επίσης της Πάρμα. Μπορεί να το βρείτε επίσης σε Μαντόβα, στην Βένετο και παραδοξολογικά και στην Πούλια.
Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, το Λαμπρούσκο ήταν ένα κρασί αγροτών, οι τσαμπίδες πιέζονταν, έκανε ζύμωση χάρη σε ζύμες που βρίσκονταν στις φλούδες, στη συνέχεια εμφιαλωνόταν με ακόμα ζάχαρη που δεν είχε ζυμωθεί και η ζύμωση ξαναρχόταν αυθόρμητα όταν τελείωνε ο χειμώνας και οι ζύμες ξυπνούσαν από το λήθαργο. Έτσι, όπως με μαγεία, το κρασί γινόταν αφρώδες: ο λεγόμενος αρχαϊκός μέθοδος. Υπήρχε ίζημα, οι φιάλες σκίζονταν σαν πυροτεχνήματα κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού αν δεν χειριζόταν προσεκτικά ή αν τοποθετούνταν στον ήλιο και στη θερμότητα.
»ΡΙΧΝΕΙΣ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΡΑΣΙΑ«
Αλλά η αρχαϊκή μέθοδος του Λαμπρούσκου δεν είναι τίποτα άλλο από την παλιά μέθοδο που χρησιμοποιούνταν για να φτιάχνουν σαμπάνια, όταν ακόμη δεν είχε εκχυλιστεί και στη συνέχεια ρυθμιστεί με liqueur d'expedition. Και στην πραγματικότητα κάποτε το Λαμπρούσκο ήταν ένα ελαφρώς αφρώδες κρασί, θολό, μυρωδάτο και όξινο, κοφτερό. Και ήταν επίσης η ίδια παλιά μέθοδος για να φτιάξουν το Προσέκο ή για να φτιάχνουν ακόμη και σήμερα το Προσέκο με ίζημα. Στην Εμίλια, το ίζημα ήταν το μόνιμο, το υπόλοιπο από τις εξαντλημένες ζύμες. Στη συνέχεια ήρθε η αμερικανική επανάσταση, με την έννοια ότι οι μεγάλες οινοποιίες ανακάλυψαν ότι το Λαμπρούσκο ήταν μια εξαιρετική αναψυκτική, αλκοολικά πολύ προσιτό, ευχάριστο, και έτσι άρχισαν να το παράγουν σε μεγάλη κλίμακα, προφανώς γλυκό.
Αν μιλήσουμε για Λαμπρούσκο στο τραπέζι, δεν μπορούμε παρά να ξεκινήσουμε από τα ορεκτικά. Η μεγάλη πολυδιάστατη φύση αυτού του κρασιού επιτρέπει να πίνουμε Λαμπρούσκο με όλα τα τυπικά σαλάμια της Πάρμα και των γύρω περιοχών. Ο Προσούτο της Πάρμα και το Κουλατέλο, το Σαλάμι Φελίνο και η Κόππα της Πάρμα είναι όλα αλλαντικά που δεν ζητούν παρά να συνοδευτούν από ένα καλό ποτήρι Λαμπρούσκο. Το ιδανικό ορεκτικό; Ένα ποτήρι Λαμπρούσκο, μια πιατέλα από τυπικά αλλαντικά και μερικές νιφάδες Parmigiano Reggiano.
Το Λαμπρούσκο επίσης ταιριάζει πολύ με τους τορτελίνι και, γενικά, με όλα τα γεμιστά ζυμαρικά της εμιλιανής κουζίνας, στον ζωμό ή στεγνά: τορτελίνι, ανόλινι και καπελέττι, ταγκελιέτε αυγού και αγνολότι. Αξίζει να δοκιμάσετε επίσης με μακαρόνια στο φούρνο, για παράδειγμα με ένα ταψί από λαζάνια, και με ριζότα με Λαμπρούσκο.
Περνώντας στα κρέατα, όλοι οι τύποι βραστών είναι τέλειοι με ένα ποτήρι Λαμπρούσκο. Μπορείτε να απολαύσετε το κρασί με ένα κοτέκιο ή μία ζαμπόνε, ίσως συνοδευμένο με ένα ωραίο πιάτο με φακές ή φασόλια σε ζωμό.
Για να ολοκληρώσουμε, το Λαμπρούσκο είναι ένα κρασί και για μετά το γεύμα. Συνδυάστε το με μερικές νιφάδες Parmigiano Reggiano και μια δόση μουστάρδας. Σε περίπτωση επιδορπίων, είναι καλύτερα να περιορίσετε την επιλογή σε ξηρή ζαχαροπλαστική, ίσως με μια τούρτα Sbrisolona από την παράδοση της Μαντόβα.
Σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και αν η παράδοση θέλει να σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου, το Λαμπρούσκο πρέπει να σερβίρεται κρύο, ποτέ παγωμένο. Η ιδανική θερμοκρασία είναι μεταξύ 14 και 16°C. Θυμηθείτε ότι στο Spaghetti και Mandolino μπορείτε να αγοράσετε τις φιάλες Λαμπρούσκου και να τις παραλάβετε απευθείας στο σπίτι σας!
Στην υγειά σας!
Φραντσέσκο Σκουντέρι
S&M
Σας συνιστούμε να απολαύσετε
✔ Έχετε προσθέσει το προϊόν στο καλάθι σας!
