Η Βασιλικός είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα και γνωστά αρωματικά φυτά στον κόσμο.
Προερχόμενος από την τροπική Ασία, ιδιαίτερα από την Ινδία και την Αφρική, εισήχθη στην Ευρώπη από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους μέσω της Μέσης Ανατολής.
Η μαζική κουζίνα της Μεσογείου χρονολογείται ωστόσο μόνο από τον 15ο αιώνα.
Είναι το βασικό συστατικό ορισμένων παραδοσιακών συνταγών της Ιταλίας και της Γαλλίας.
Το επιστημονικό του όνομα είναι Ocimum Basilicum: ο πρώτος όρος, που σημαίνει άρωμα, αναφέρεται στο έντονο άρωμα που χαρακτηρίζει το φυτό; ο δεύτερος, βασιλικός, υπογραμμίζει την υψηλή εκτίμηση που απολαμβάνει από την αρχαιότητα.
Ακόμη και σήμερα, στη Γαλλία, αποκαλείται "Herbe Royale".
Υπάρχουν τουλάχιστον σαράντα ποικιλίες Βασιλικού: οι πιο κοινές είναι ο Βασιλικός Γενουά, με μικρά και πολύ αρωματικά φύλλα, και αυτός Ναπολιτάνος, με πιο γλυκιά γεύση και μια νότα μέντας.
Ο Βασιλικός είναι ένα ετήσιο χόρτο ή θάμνος, που μπορεί να φτάσει ύψος 50 cm.
Τα φύλλα μπορεί να είναι ωοειδή ή λογχοειδή και έχουν χρώμα που κυμαίνεται από λαμπερό πράσινο έως ανοιχτό πράσινο; σε ορισμένες ποικιλίες μπορούν να αποκτήσουν αποχρώσεις βιολετί και μωβ.
Η εντατική καλλιέργεια έχει αναπτυχθεί σε όλο τον κόσμο από τον 17ο αιώνα: αυξάνεται φυσικά μόνο στην τροπική περιοχή.
Η σπορά γίνεται την άνοιξη και η συγκομιδή μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου: απαιτεί ένα καλά λιπαμένο έδαφος, υγρασία και πολύ ήλιο.
Από την αρχαιότητα, ο Βασιλικός θεωρείται η βασίλισσα των αρωματικών βοτάνων: ακριβώς σε αυτή τη θεώρηση οφείλεται το όνομά του.
Η παράδοση λέει ότι ο τάφος του Χριστού ήταν στολισμένος με αυτό το φυτό: ακόμη και σήμερα, τα θυσιαστήρια των ορθοδόξων εκκλησιών είναι πλούσια με αυτό.
Οι ιππότες γέμιζαν το hold των πλοίων τους με Βασιλικό επιστρέφοντας από τον Αγιο Τόπο: κρατούσε μακριά έντομα, ασθένειες και κακές μυρωδιές.
Για τους Μεξικανούς αγρότες είχε μαγικές ιδιότητες: πίστευαν ότι τα φύλλα φέρνουν τύχη στις δουλειές και στον έρωτα. Ορισμένοι πολιτισμοί, όπως ο ινδικός, τον θεωρούν ιερό φυτό.
Η πρώτη συνταγή που εμπλουτίζεται με Βασιλικό που γνωρίζουμε χρονολογείται από τους Ρωμαίους.
Μας μιλάει ο Απίκιος (230 μ.Χ.) στο "De re coquinaria", ένα από τα πρώτα βιβλία συνταγών και η πλουσιότερη μαρτυρία για την κουζίνα των αρχαίων στη Ρώμη.
Ανάμεσα στις συνταγές, κάποιες από αυτές περιλαμβάνουν τη χρήση αυτού του αρωματικού φυτού, όπως π.χ. μία κοινή γαρνιτούρα με αρακά και πράσα σε σάλτσα κρασιού με Βασιλικό.
Αυτό το αρωματικό βότανο είναι σήμερα διαδεδομένο στις κουζίνες όλου του κόσμου: εξαιρετικό με ωμά λαχανικά, όπως η ντομάτα ή η σαλάτα, ή μαγειρεμένα, όπως τα κολοκυθάκια ή τα μανιτάρια, συνοδεύει ευχάριστα και το ψάρι και το κρέας.
Η έντονη γεύση του το καθιστά δύσκολο να συνδυαστεί με άλλα βότανα.
Ο Βασιλικός αποτελεί το βασικό συστατικό του Πέστο Γενοβέζου: η πρώτη εκδοχή αυτού του καρυκεύματος για ζυμαρικά χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Ένα άλλο πιάτο που απαιτεί μερικά φύλλα είναι σίγουρα η πίτσα.
Τι θα ήταν μια Μαργαρίτα χωρίς ούτε και ένα φύλλο Βασιλικού στο κέντρο;
Χρησιμοποιείται επίσης ευρέως για την παρασκευή λητικών και κονσερβών.
Συνίσταται να προσθέτετε τον Βασιλικό στο τέλος του μαγειρέματος, για να διατηρήσετε το άρωμά του.
Ως τελευταία συμβουλή, είναι καλύτερα να θρυμματίσετε τα φύλλα με τα χέρια αντί να χρησιμοποιήσετε το μαχαίρι, και κατά την παρασκευή του Πέστο να χρησιμοποιήσετε το γουδί και όχι το μπλέντερ, το οποίο με τις λεπίδες θα ζέσταινε το μείγμα και θα άλλαζε το άρωμα, το χρώμα και τη γεύση του.
Αν πρέπει να το χρησιμοποιήσετε, προσέξτε να βάλετε το "ποτήρι" του μπλέντερ στο ψυγείο για μερικές ώρες για να το κρυώσετε.
Mida Muzzolon
Σας συνιστούμε να απολαύσετε
✔ Έχετε προσθέσει το προϊόν στο καλάθι σας!
