Από αρχαίες ρωμαϊκές παραδόσεις στα τραπέζια των ευγενών αυλών της Αναγέννησης, η πορεία αυτού του "μαύρου χρυσού" είναι ένα ταξίδι μέσα από τους αιώνες που έχει διαμορφώσει μοναδικές γεύσεις και απαράμιλλες παραδόσεις.
Αυτό το πολύτιμο καρύκευμα δεν είναι μόνο ένα στοιχείο της κουζίνας, αλλά μια μαρτυρία της ιστορίας, του πολιτισμού και της γαστρονομικής τέχνης της Ιταλίας.
Η γένεσή του είναι αρχαία, ανέρχεται στους πρώτους αιώνες του III χιλιετίου π.Χ., όταν οι πολιτισμοί της Εγγύς Ανατολής χρησιμοποιούσαν ξίδια από σταφύλια, μήλα, χουρμάδες και σύκα για μαγειρικούς και ιατρικούς σκοπούς.
Οι ρίζες του παραδοσιακού μπαλσάμικου ξυδιού χρονολογούνται από την ρωμαϊκή εποχή, όπου η χρήση του μαγειρεμένου μούστου για την παραγωγή ξιδιού ήταν ήδη διαδεδομένη. Ο Λούκιος Κολουμέλλα, Ρωμαίος γεωπόνος του 1ου αιώνα μ.Χ., περιέγραφε το μαγείρεμα του μούστου ως κοινή πρακτική.
Στον Μεσαίωνα, το ξίδι χρησιμοποιήθηκε ευρέως νότια των Άλπεων, με μια ιδιαίτερη αναφορά στο ξίδι που παραγόταν στο Κανοσσά. Ο Βενεδικτίνος μοναχός Ντονιζόνε, τον 12ο αιώνα, αφηγήθηκε πώς ο αυτοκράτορας Ερρίκος Β΄ της Φραγκονίας ζήτησε αυτό το ξίδι κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στην Πιατσέντσα.
Με την Αναγέννηση, το μπαλσάμικο ξύδι γίνεται ο πρωταγωνιστής των αριστοκρατικών τραπεζιών της Ευρώπης, μεταμορφώνοντάς το σε ένα εκλεπτυσμένο και ακριβό καρύκευμα.
Οι ευρωπαϊκές αυλές, επηρεασμένες από τις ιταλικές μόδες, ευνοούν την αύξηση της παραγωγής, και το μπαλσάμικο γίνεται σύμβολο статус και πολυτέλειας.
Η Λουκρητία Βορία, δούκισσα της Φερράρας, το ζητούσε μάλιστα για να ελαφρύνει τους πόνους του τοκετού.
Οι πρώτες γραπτές μαρτυρίες για το μπαλσάμικο ξύδι χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα, με τον κόμη Γιώργο Γκαλλέσιο και τη μελέτη του στην Ακετάια ενός φίλου. Οι χειρόγραφες σημειώσεις του 1839, που βρέθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποτελούν το αρχαιότερο έγγραφο για την παραγωγή ξιδιού στη Μόντενα.
Αυτά τα χρόνια, το μπαλσάμικο ξύδι αρχίζει να κάνει την εμφάνισή του στις διεθνείς εκθέσεις και να τραβά την προσοχή παγκοσμίως.
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, το παραδοσιακό μπαλσάμικο ξύδι αποκτά παγκόσμια φήμη. Το 1976 ιδρύεται ο Σύλλογος Παραγωγών του Παραδοσιακού Μπαλσάμικου Ξυδιού της Μόντενα, ο οποίος δημιουργεί ένα κανονιστικό πλαίσιο παραγωγής για να εξασφαλίσει την ποιότητα και την παράδοση.
Το 1933, ο Υπουργός Γεωργίας, Δρ. Άτσερμπο, αναγνωρίζει επισήμως τη "χρόνια και χαρακτηριστική βιομηχανία" του μπαλσάμικου ξυδιού της Μόντενα (λιγάκι η γαστρονομική πρωτεύουσα της Εμίλια Ρομάνια).
Το 2000, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει την DOP, και το 2009, η ονομασία καταχωρείται επίσημα.
Το παραδοσιακό μπαλσάμικο ξύδι της Μόντενα DOP είναι η ανώτερη έκφραση της παράδοσης. Περιορισμένο στην παραγωγή, με αποκλειστική τιμή, αντιπροσωπεύει την κορυφή της μπαλσάμικης τέχνης της Μόντενα.
Τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά της περιοχής και οι γνώσεις που μεταφέρονται μέσα στους αιώνες συνδυάζονται για να δημιουργήσουν αυτό το διακριτικό προϊόν, ένα από τα εμβληματικά προϊόντα της Ιταλίας στον κόσμο, μαζί με τα Ζυμαρικά των Γκράντζανο (εδώ θα βρεις την ιστορία των Ζυμαρικών Γκράντζανο), το ελαιόλαδο EVO, το Παρμεζάνα Ρετζιάνο και τα τυριά DOP, το Χωριάτικο Προσούτο, τα παραδοσιακά γλυκά, την τρούφα του Άλμπα και πολλά άλλα προϊόντα.
S&M
Σας συνιστούμε να απολαύσετε
✔ Έχετε προσθέσει το προϊόν στο καλάθι σας!
