Ταγλιατέλες: μόνο να προφέρει κανείς το όνομα δεν νιώθει ένα ρίγος να διατρέχει την πλάτη του; Αυτό συμβαίνει γιατί το όνομα αντιπροσωπεύει την παράδοση. Οι ταγλιατέλες είναι τόσο ριζωμένες στην καθημερινότητά μας που είναι συνώνυμο του σπιτιού. Στην Ισπανία, "σπίτι" λέγεται "hogar", μια λέξη που σημαίνει επίσης "εστία", είναι εξαιρετικά περιγραφική και επικοινωνεί από μόνη της τη ζεστασιά που αντιπροσωπεύει. Αλλά γιατί σου μιλάω για το hogar; Επειδή οι ταγλιατέλες είναι ένα από εκείνα τα προϊόντα που αναλογούνται στο σπίτι, στη ζεστασιά της παράδοσης, της οικογένειας, στην απλότητα ενός πιάτου ζυμαρικών με σάλτσα και στη χαρά που μεταφέρει. Με λίγα λόγια, είναι ένα από αυτά τα φαγητά που δεν είναι μόνο φαγητό, αλλά περιέχονται στη γκάμα αυτού του διάσημου hogar, εκείνα τα πράγματα που σε ζεσταίνουν γιατί σου θυμίζουν το σπίτι.
Οι ταγλιατέλες είναι ένα είδος ζυμαρικών με αυγά τυπικό της μπόλονιας κουζίνας, αγαπημένο και γευστικό σε όλη την Ιταλία. Φτιάχνονται με λίγα, αλλά εξαιρετικά υλικά! Είναι νόστιμες αν συνοδεύονται με γευστικές σάλτσες με βάση κρέατος, αλλά και ψάρι ή λαχανικά. Οι κλασικές ταγλιατέλες είναι αυτές με ραγού, αλλά σήμερα υπάρχουν πολλές εναλλακτικές γευστικές επιλογές για όλες τις προτιμήσεις.
Πώς γεννήθηκαν οι ταγλιατέλες;
Υπάρχει μια ιστορία που σχετίζεται με τη γέννηση των ταγλιατελών, σύμφωνα με την οποία τα μαλλιά της Λουκρετίας Μποργκία ενέπνευσαν τη δημιουργία αυτού του είδους ζυμαρικών.
Η Λουκρεία Μποργκία ήταν η κόρη του παπά Αλέξανδρου VI και αδελφή του στρατηγού Τσέρα Μποργκία. Ήταν πολύ μιλημένη για την ομορφιά της, αλλά και για τα μακριά ξανθά μαλλιά της, στα οποία συνήθιζε να πλέκει πέρλες, πολύτιμους λίθους ή λουλούδια.
Όταν παντρεύτηκε τον Δούκα Αλφόνσο Α΄ d'Este, η Λουκρεία το 1502 διέσχισε την χερσόνησο από τη Ρώμη στη Φερράρα.
Στην Μπολόνια, ο άρχοντας της εποχής Τζiovanni II Μπεντιβόλιο, ζήτησε από τον προσωπικό του σεφ, Μάστρο Ζεφιράνο, να οργανώσει ένα μεγαλοπρεπές δείπνο προς τιμή της Λουκρετίας Μποργκία, η οποία θα έκανε μια στάση στην Μπολόνια κατά τη διάρκεια του γάμου της.
Σε αυτό το μνημειώδες συμπόσιο, ο σεφ παρουσίασε ένα νέο είδος ζυμαρικών, (εδώ έχουμε αναφέρει την ιστορία των ζυμαρικών από την αρχή) ξανθά και πλεγμένα όπως τα μαλλιά της Λουκρετίας, φτιαγμένα κόβοντας τις παραδοσιακές λαζάνια και δίνοντάς τους τη μορφή μακριών χρυσών λωρίδων.
Έχουμε επίσης την συνταγή των ταγλιατελών γραμμένη από τον Μπαρτολομέο Σκάππι, τον παπικό σεφ που έζησε τον 16ο αιώνα, συγγραφέα του πιο διάσημου βιβλίου συνταγών του 16ου αιώνα. Να πώς είναι:
"<em>Πρέπει να αναδεύονται 2 λίβρες αλεύρι με τρία αυγά και ζεστό νερό και να ανακατεύονται καλά πάνω σε τραπέζι για διάστημα ενός τέταρτου της ώρας, και μετά να ανοιχτούν λεπτά με τον πλάστη, και να παραμείνουν να στεγνώσουν λίγο τη ζύμη και να κόψουν τις πολύ παχιές άκρες... και όταν όλα θα είναι στεγνά αλλά όχι πολύ αλλιώς θα σπάσουν, να πασπαλίζονται με αλεύρι και να κόβονται σε λωρίδες με ένα μαχαίρι φαρδύ και λεπτό... Ασφαλώς να γίνει τα ζυμαρικά με πλούσιο ζωμό κρέατος, ή με γάλα και βούτυρο, και μαγειρεμένα να σερβίρονται ζεστά με τυρί, ζάχαρη και κανέλα</em>".
Και εδώ λοιπόν οι ταγλιατέλες γίνονται ένα είδος ζυμαρικών που προέρχεται από τη Μπολόνια και στη συνέχεια από την ιταλική παράδοση.
Η συνταγή για να φτιάξετε ταγλιατέλες είναι απλή καθώς η ιστορική κύρια συστατική είναι ένα: το αυγό.
Για να ετοιμάσετε τα γιούλιατουλες για 4 άτομα, πρέπει να κάνετε μία πηγή με 300 γραμμάρια αλευριού και στο κέντρο να προσθέσετε 3 αυγά, ένα τη φορά. Προσθέστε μια πρέζα αλάτι.
Αφού χτυπήσετε τα αυγά με το πιρούνι, προχωρήστε με το να συνδυάσετε και το αλεύρι, και ζυμώνοντας με τα χέρια για περίπου 10 λεπτά, μέχρι το μείγμα να γίνει λείο και ελαστικό. Σχηματίστε μια μπάλα με διαφανή μεμβράνη και αφήστε την να ξεκουραστεί για 30 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου.
Αφού περάσει αυτός ο χρόνος, πάρτε τη ζύμη, διαιρέστε την σε 4 μέρη και ένα τη φορά ανοίξτε την με τον πλάστη και περάστε την πολλές φορές με τον μηχανισμό ζυμαρικών. Όταν θα είναι λεπτή, πασπαλίστε την με σιμιγδάλι ή αλεύρι και αφήστε την να στεγνώσει για 5 λεπτά. Στη συνέχεια, διπλώστε τη ζύμη σχηματίζοντας έναν ρολό, και πατήστε το απαλά με τα χέρια και κόψτε το με ένα μαχαίρι σε φέτες πλάτους λίγο λιγότερο από ένα εκατοστό.
Τέλος, ξεχωρίστε προσεκτικά τις λωρίδες που έχετε κόψει, παίρνοντάς τις από τις άκρες και τυλίγοντάς τις στην παλάμη του χεριού σας σχηματίζοντας μια φωλιά.
Τώρα είναι έτοιμες να μαγειρευτούν!
Σήμερα υπάρχουν παραλλαγές, όπου αντί του αλευριού 00 χρησιμοποιείται για παράδειγμα αλεύρι ολικής αλέσεως, από ρεβίθια, από καστανιές. Υπάρχει επίσης η παραλλαγή που πέρα από το αλεύρι έχει λίγη κακάο!
Οι ταγλιατέλες χωρίς αυγά, με μόνο νερό και αλεύρι, είναι μια πιο ελαφριά συνταγή και για όποιον είναι αλλεργικός στα αυγά.
Και για να τελειώσουμε, ιδού μια σειρά από ιδέες για σαλάτες για τις ταγλιατέλες εκτός από το κλασικό ραγού της Μπολόνια: τρύφας, μανιτάρια πορτσίνι, κολοκύθα και μπέικον, ρεντίχο και σπέκ, ραγού ψαριού, σαλάτα με κεφτεδάκια και μαϊντανο, ραγού από αρνί, σάλτσα καρυδιών.
Σου ήρθε η όρεξη; Σε μένα σίγουρα.
Ένα γρήγορο, αλάνθαστο και έξυπνο σύστημα, μια πλήρης ενεργειακή δόση σαν βιταμίνη... φαγωμένες ζεστές με ραγού σε γεμίζουν ενέργεια για έξι μέρες και περισσότερα!
Και όπως της γιαγιάς Πίνα, οι ταγλιατέλες είναι η παράδοση στο τραπέζι, μια συνταγή αρκετά απλή αλλά πλούσια σε γεύσεις και σπιτικές γεύσεις. Μια πραγματική απόλαυση για τον ουρανίσκο, που εκτός από το να γεμίζει την κοιλιά σε ζεσταίνει την καρδιά!
S&M
Σας συνιστούμε να απολαύσετε
✔ Έχετε προσθέσει το προϊόν στο καλάθι σας!
