Ο ρωμαϊκός pangiallo είναι ένα χειμερινό γλυκό που χρονολογείται από την αρχαία Ρώμη και μεταφέρει τη ιστορία ενός λαού που γιόρταζε τον χειμερινό ηλιοστάσιο.
Ονομάζεται "pangiallo" λόγω του χρυσού του χρώματος και του στρογγυλού του σχήματος, ήταν αρχικά ένα σύμβολο καλής τύχης για την επιστροφή του ήλιου κατά την πιο σκοτεινή περίοδο του χρόνου.
Με την έλευση του Χριστιανισμού, αυτή η συνήθεια μετατράπηκε σε μια χριστουγεννιάτικη παράδοση, προσθέτοντας γλυκύτητα στους εορτασμούς.
Ο παραδοσιακός pangiallo παρασκευαζόταν με μια ζύμη ξηρών καρπών, μέλι και γλυκό κυδώνι.
Αφού ψηθεί, καλύπτεται με μια νόστιμη ζύμη αυγού.
Οι ρωμαϊκές νοικοκυρές ήταν γνωστές για την ξήρανση των πυρήνων καλοκαιρινών φρούτων όπως βερίκοκα και δαμάσκηνα για να τους χρησιμοποιήσουν αντί για τις ακριβές αμυγδάλων και φουντουκιών.
Σήμερα, ο pangiallo είναι διαθέσιμος σε πολλές ζαχαροπλαστικές και φούρνους στη Ρώμη και στα Ρωμαϊκά Κάστρα, με ορισμένες παραλλαγές που μπορεί να βρείτε και σε άλλες περιοχές όπως η Ciociaria, η Viterbo, η Τοσκάνη και η Ουμπρία.
Επιπλέον, με την πάροδο του χρόνου, πολλές παραλλαγές του pangiallo έχουν αναδυθεί, με κάποιες να αντικαθιστούν τη κλασική κίτρινη γλάσσα με σοκολάτα.
Μια διάσημη παραλλαγή είναι ο "Pangiallo Viterbese", που προσθέτει μια πινελιά πιπεριού, πιθανώς λόγω της επιρροής του "Panpepato" από την Ούμπρια.
Ο pangiallo μπορεί να μην είναι πλέον το πιο δημοφιλές γλυκό, αλλά διατηρεί μια παράδοση και μια γεύση που αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου.
Οι ζαχαροπλαστικές των Ρωμαϊκών Κάστρων συνεχίζουν να παράγουν αυτό το νόστιμο χριστουγεννιάτικο γλυκό, και πολλοί λάτρεις διατηρούν ζωντανή την παράδοση προετοιμάζοντάς το στο σπίτι για να το μοιραστούν με φίλους και συγγενείς κατά τη διάρκεια των εορτασμών.
Οι ρίζες του ρωμαϊκού pangiallo μπορεί να ανιχνευθούν σε ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στα γλυκά της αρχαίας "De re coquinaria" του Apicio, διάσημου σεφ της εποχής.
Η συνταγή πρότεινε ένα μείγμα μελιού, κρασιού, σταφίδων, ρίγανης, κουκουναριών, καρυδιών, αλεύρι κριθαριού και καβουρδισμένων καρυδιών.
Οι παραδοσιακές συνταγές περιλάμβαναν επίσης μπαχαρικά όπως το σαφράν και το μαύρο πιπέρι.
Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την πηγή του χαρακτηριστικού χρυσού χρώματος της επάνω στρώσης του pangiallo.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι τα μπαχαρικά στη ζύμη γίνονται πιο έντονα κατά την ψησίματα, δίνοντας το τυπικό κεχριμπαρένιο χρώμα.
Άλλοι προτείνουν να καλύψουν τον pangiallo με μια ζύμη αυγού πριν τον ψήσουν, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η προσθήκη σαφράν μπορεί να ενισχύσει το χρώμα.
Με μια αρχαία ιστορία και μια εξαιρετική γεύση, ο ρωμαϊκός pangiallo συνεχίζει να εντυπωσιάσει τα τραπέζια κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, συνεχίζοντας μια παράδοση που γιορτάζει το φως και την ελπίδα στην καρδιά του χειμώνα.
Άντζελα Κορντιόλι
S&M
Σας συνιστούμε να απολαύσετε
✔ Έχετε προσθέσει το προϊόν στο καλάθι σας!
