Paolo Morbioli. Życie poświęcone "dobremu" chlebowi.

Kto zna Paolo, wie, że jest flegmatyczny, spokojny i sympatycznie dobroduszny… a jednak kocha szybkość, dudniące silniki, Ferrari Gillesa Villeneuve'a i swoją motocykl. Paolo dzieli się tą pasją z przyjaciółmi z całego życia i robi to z ogromnym zaangażowaniem, jak w wszystko, co robi. Można go zobaczyć na ulicach centrum Werony w krótkich szortach i T-shircie, zarówno w gorącu, jak i zimnie. Paolo dostarcza do najpiękniejszych hoteli i restauracji w zabytkowym centrum i robi to osobiście, ponieważ spotkanie z klientem to zawsze dobra okazja do pogadania. Robienie chleba to sztuka, z której jest świadomy. 

 

Już jako chłopak często bywał w zakurzonych piekarniach wujka Guglielmo, który od czasów powojennych znajduje się blisko dworca kolejowego. Fatalna atrakcja, która sprawiła, że spędzał większość swojego wolnego czasu, ucząc się sztuki fermentacji i pieczenia chleba. To był 1979 rok, a w wieku zaledwie 13 lat Paolo zostaje pomocnikiem piekarza i odtąd wyróżnia się precyzją i chęcią nauki jak najwięcej z tego świata. Kocha ryk silników, ale także trzask skórki chleba, który właśnie został wyjęty z pieca. W 1982 roku decyduje się zostać piekarzem na pełen etat, a w 1992 roku przejmuje działalność wujka. Piekarnia znajduje się w bardzo uczęszczanym miejscu przez mieszkańców Werony. 

 

To stara miejscowość, która od zawsze nazywana jest Spianą, właśnie ze względu na morfologiczne ukształtowanie terenu. Dziś jest żółto-niebieskim królestwem sportowym, w związku z obecnością stadionu Bentegodi i hali sportowej. Jego mały sklep jest bardzo ruchliwy i unosi się w okolicy przyjemnym zapachem skórki chleba. Paolo jest innowatorem i eksperymentatorem, uważnym na jakość produktu. Nie tylko ważne, że jego chleb jest smaczny… dla niego od samego początku ważne jest, aby był pożywny i zdrowy.

 

W 1997 roku postanawia zatem certyfikować całą produkcję ekologiczną. To kluczowy krok, który zalicza go do pionierów w Weronie. Nie produkuje tylko chleba, ale zaczyna również drogę w kierunku produkcji suchych przekąsek, grissini, schiacciate, crostini, crocche itd.… Rozpoczyna również ścieżkę poszukiwania składników, które mogą skutecznie integrować się z ciastem, oferując, po wypieczeniu, doskonałe wyniki. Doskonałe osiągnięcia również w tradycyjnych, fermentowanych słodkościach z Werony, takich jak pandoro, nadalin, colomba i najbardziej mediolański panettone. 

 

Powiedzenie, że to osoba, która zawsze odnosi sukcesy w swojej karierze zawodowej, może być nawet zabawne… w rzeczywistości, po silnikach, jego gorącą pasją sportową jest strzelectwo, i wygląda na to, że nie chybia. Jego chęć eksperymentowania skłoniła go do przyjęcia z entuzjazmem współpracy z Spaghetti & Mandolino, dla której zdecydował się zaproponować serię bardzo smacznych, całkowicie ręcznie przygotowanych suchych produktów. Przede wszystkim przeszedł je przez swoją jury, jak sympatycznie to nazywa. Grupa przyjaciół (bardziej lub mniej smakoszy), którą co jakiś czas angażuje, by spróbować produktów i dać znać, co sądzą. Krótko mówiąc, ekscentryczna i niesamowicie sympatyczna postać, która staje się jeszcze bardziej urokliwa, gdy rozmawia z mąką od stóp do głów.