Prawo Liebiga i wydajność roślin.

Co to jest? 

To jest element rzadki, który określa wydajność.
To jest esencja prawa Liebiga, znanego również jako zasada minimum, i jest to fundamentalna koncepcja w naukach agrarnych i ekologii.

Prawo to nosi nazwisko niemieckiego chemika Justusa von Liebiga, który po raz pierwszy sformułował je w 1840 roku.

Liebig (1803-1873) jest uważany za jednego z założycieli chemii organicznej i jednego z innowatorów chemii rolniczej.

Co mówi?

Był pierwszym, który analizował skład substancji suchej roślin i identyfikował, z jakich składników się składają.

Prawo Liebiga stwierdza, że wydajność roślin jest ograniczona przez składnik odżywczy, który jest obecny w mniejszej ilości niż wymagają tego same rośliny.

Innymi słowy, czynnik, który występuje w mniejszej ilości niż potrzeba, określa wzrost i wydajność danej uprawy.

Na przykład, jeśli roślina potrzebuje azotu, fosforu i potasu do wzrostu i owocowania, ale azot jest obecny w mniejszej ilości, to właśnie azot będzie ograniczał wzrost i wydajność rośliny.

Nawet jeśli inne składniki odżywcze są obecne w wystarczających ilościach, niedobór azotu uniemożliwia roślinom w pełni wykorzystanie swojego potencjału wzrostu.

Prawo Liebiga ma ważne implikacje praktyczne dla rolnictwa.

Aby uzyskać dobrą wydajność upraw, konieczne jest dostarczenie wszystkich niezbędnych składników odżywczych, których potrzebują rośliny.

Oprócz tego ważne jest utrzymanie równowagi między składnikami odżywczymi, aby unikać niedoborów, które mogą ograniczać wydajność roślin.

Czy ewolucja technik rolniczych miała wpływ na to prawo?

Kiedy uprawy odbywały się tylko na otwartym polu, czynniki ograniczające były zasadniczo tylko składnikami odżywczymi oraz wodą.

Czy to brakowało, czy nie były dostępne dla roślin z różnych powodów.

Teraz, dzięki pojawieniu się upraw pod osłonami, upraw wewnętrznych, a jeszcze bardziej poprzez uprawy z sztucznym oświetleniem (CEA), parametry, które możemy kontrolować, są znacznie liczniejsze, więc możemy dokładniej zidentyfikować "czynnik ograniczający".

Jednak może to mieć także inny charakter: temperatura, ilość i jakość światła, dwutlenek węgla lub CO2, tlen (w korzeniach!).

Identyfikacja i prawidłowe zarządzanie czynnikiem ograniczającym pozwala na efektywne zarządzanie całym systemem produkcyjnym, co prowadzi do mniejszych strat.

I tak... zwiększając zrównoważoność systemu produkcyjnego!

Matteo Castioni