Jeśli pytasz mnie, jaka jest moja największa pasja kulinarna, nie mogę powiedzieć o żadnym konkretnym produkcie ani o jednej kategorii żywności. Odpowiadam bez namysłu: produkty z mojej ziemi!
Banalne? Zdecydowanie nie, biorąc pod uwagę, że pochodzę z dwóch ziem, które dla mnie znaczą wszystko: Brazylia i Wenecja. Dziwne połączenie, jeśli chodzi o jedzenie, ale nie dla mnie.
Zanim przedstawię ci swoją osobistą selekcję produktów, chcę, abyś zrozumiał, dlaczego jestem tak związany z obiema tymi miejscami, ich smakami i tradycjami.
Dobrze, zaczynajmy: był sobie raz... Żartuję, nie martw się, nie piszę powieści (to nie dla mnie), będę szybki i zwięzły!
Urodziłem się w Dracena, nie w roślinie, ale w gminie w Brazylia w Stanie São Paulo.
Przez jedenaście lat mieszkałem z moimi rodzicami w Panorama (do dziś pamiętam niesamowite zachody słońca w tym miejscu), aż niestety mój ojciec nas opuścił, dlatego moja mama postanowiła wrócić do Włoch, do Wenecji. Mówię wrócić, ponieważ oboje moich rodziców mają włoskie korzenie.
Przez jedenaście lat oddychałem kulturą Brazylii i zakochałem się w niej, kosztowałem typowych dań, które były potrawami mojej tradycji, a jak to się zwykle zdarza, związałem się z ziemią, w której się urodziłem.
W wieku jedenastu lat nasze życie się zmieniło, a po przybyciu do Werony zacząłem lepiej poznawać korzenie mojej rodziny i także zakochałem się w tej ziemi, a szczególnie w smakach kuchni weneckiej.
Ta miłość i silna pasja, jaka łączy mnie z typowymi i rzemieślniczymi produktami włoskimi, doprowadziła mnie w 2015 roku właśnie tutaj, do Spaghetti&Mandolino, rzeczywistości, którą widziałem, jak się rodzi i rozwija.
Oto teraz wyjaśniłem ci, dlaczego jestem Brazylijczykiem i mówię po wenecku lepiej niż moi koledzy.
Dość gadania, przejdźmy do rzeczy: oto najważniejsza część, ta, w której wyjaśniam, jakie są moje ulubione dania, przygotowywane z typowych produktów regionu weneckiego (z wyjątkiem kilku, które są zbyt pyszne, by ich nie wymienić).
Zacznijmy od przystawki: proponuję ładny zestaw serów i musztard, aby jak najlepiej rozpocząć posiłek.
Jeśli chodzi o sery, pozwól, że polecę ci Bagoss di Bagolino, pochodzący z gór brescian. Chciałem zrobić ten wyjątek, ponieważ powiedzenie, że jest pyszny, to za mało!
To, co najbardziej kocham w tym serze, to wykorzystanie szafranu w cieście, który nadaje produktowi charakterystyczny i niepowtarzalny aromat.
Do Bagoss dodałbym kilka plasterków Gran Kinara i mogę tylko powiedzieć, że to pierwszy ser do tarcia, twardy, długo dojrzewający, wykonany z podpuszczki roślinnej i bez laktozy. Ponadto do jego produkcji używa się kwiatów Cynara Cardunculus, dzikiego ostu.
Razem z tymi dwoma serami musisz absolutnie spróbować dwóch musztard: tej z Coro Red i Vicentina z Kandyzowanym Owocem.
Myślę, że risotto to moja największa pasja, a radzę ci spróbować tego z radicchio i Monte Veronese. Ponadto szaleję za risottem z cukiniami i Speck de na 'olta pokrojonym w paski.
Na koniec odkrywam mały trik, jak zrobić risotto all'Amarone bez Amarone, cudo, które koniecznie musisz spróbować. Jak? Używając wina, serem dojrzewającym w Amarone, Ubriaco d'Amore.
Jako danie główne proponuję prawdziwe perełki: Blu Bosco Dolomiti, ser pleśniowy (kochałem sery, to było jasne?) bardzo wyjątkowy. Ma pręgi Penicillium roqueforti, dojrzewa w opakowaniu z ziołami z Parku Dolomitów i jest pokryty miodem górskim. Bardzo aromatyczny, ma intensywny i otulający smak.
Drugą sugestią na świeże i smaczne danie jest połączenie dwóch produktów wysokiej jakości, mówię o Bresaola z bufala z mozarellą z mleka bufala, które moim zdaniem doskonale się uzupełniają.
Nie mogę zakończyć artykułu, nie przedstawiając ci typowego brazylijskiego dania. Robię to, proponując ci wariant, który można przygotować także tutaj we Włoszech, korzystając z jego typowych produktów.
Tradycyjny brazylijski przepis to Pastel (czyta się "pasteu"), który można porównać do rodzaju panzerotto włoskiego.
Aby przygotować ciasto, potrzebujesz mąki, wody, oleju, soli i łyżeczki grappy (która w Brazylii nazywa się "aguardente").
Wszystkie te składniki łączy się, aby przygotować ciasto, które, gdy będzie gotowe, musi być wałkowane, aż powstanie cienka warstwa ciasta.
Tutaj wchodzi w grę włoska wariacja, nadzienie. Klasyczny przepis zakłada użycie mięsa wołowego, i dlatego proponuję ci ragù z Chianina!
Wystarczy nałożyć ragù łyżką na warstwę ciasta, zachowując odstępy, a następnie zgiąć ciasto nad nadzieniem, wycinając je w kształt okręgu, tworząc w ten sposób duże ravioli.
Ostatni krok polega na smażeniu pastel w gorącym oleju.
Dość prosty przepis, który uwalnia spektakularne smaki, wzbogacony o ragù z mięsa Chianina i jego intensywny smak wzbogacony pomidorem, cebulą, selerem i winem białym.
Jak zawsze mówię, ""e cosita!" to te smaki, w które się zakochałem i które z dnia na dzień coraz bardziej mnie fascynują!
Obrigado e até à próxima (dziękuję i do zobaczenia następnym razem)!
Dino Luigi Tomelleri
S&M
Polecamy spróbować
✔ Dodano produkt do swojego koszyka!
