Czy znacie różnicę między Mandorlatem a Torrone?

Są to typowe słodycze tradycji zimowej, zwierzchnicy stołu ustępujący jedynie Pandoro i Panettone: to Mandorlato i Torrone.

Różnica między dwoma jest niewielka i polega na metodzie produkcji, jak również na obszarze produkcji. Mandorlato jest wytwarzane w miejscowości Cologna Veneta w prowincji Werona - tutaj przyjrzeliśmy się mandorlato z Cologna Veneta - i głównymi producentami są Speziali z Cologna Veneta, Casa del Dolce i Bauce, które mogą poszczycić się wielowiekową tradycją - natomiast miastami rodzinnymi torrone są Cremona i Benevento.

Procedura produkcji i składniki są podobne. W obu przypadkach wykorzystuje się miód, białka jaj i cukier. W torrone występuje więcej typów orzechów, takich jak: orzechy laskowe, pistacje, orzeszki ziemne, migdały, nasiona sezamu lub orzechy; w mandorlato z Cologna Veneta są tylko migdały.
Torrone występuje w wersji miękkiej lub twardej. Zależy to od składników i czasu gotowania, który waha się od minimum 2 godzin dla wersji miękkiej do maksymalnie 12 godzin dla wersji twardszej. Przy klasycznym mandorlato przygotowanie trwa 8 godzin. 

Te pyszne słodkości mają różne i kontrowersyjne historie pochodzenia. Torrone wspomina się, że ma arabskie lub sannickie korzenie.
W Cremonie według źródeł zadebiutował w 1441 roku podczas wesela Francesco Sforzy i Bianki Marii Visconti. Ponadto tradycja głosi, że był wytwarzany w kształcie Torrazzo, wieży dzwonniczej w tamtej mieście, od której prawdopodobnie wzięła swoją nazwę. Z pewnością wiadomo, że w 1543 roku gmina Cremona zleciła określoną ilość torrone do wręczenia niektórym władzom.
Z kolei dla mandorlato mówi się, że był już smakowany i doceniany podczas hegemonii Republiki Weneckiej, według niektórych historyków, w tym Alvise Zorzi.
 

To, co zrozumieliśmy z tych legend, to że historia pochodzenia torrone i mandorlato nie jest dobrze znana, ale są one bardzo znane we Włoszech i na świecie za swoją absolutną pyszność!