La Pasta di Gragnano jest produktem od wieków, uważanym za najwyższy reprezentant włoskiej kultury kulinarnej. Znana również za granicą, pasta di Gragnano przynosi na stół historię, tradycję i smak.
Restauratorzy i smakosze dobrze wiedzą, że Pasta di Gragnano to produkt, który z niewielu prostych składników może dać życie niezwykłym potrawom, a mieszkańcy Gragnano wiedzą o tym, jak nikt inny: semolina z durum i woda tworzą ciasto, które jest zręcznie obrabiane i następnie suszone, tworząc produkt dostępny dla wszystkich, który uczynił Gragnano sławnym na całym świecie jako miasto najwyższej jakości makaronu.
Ale kto zna jego historię? Odkryjmy ją razem!
Tradycja produkcji makaronu w Gragnano sięga czasów rzymskich. Wówczas wody potoku Vernotico spływały ku "Dolinie Młynów", mieląc pszenicę, która była następnie wykorzystywana przez okoliczne miasta Pompei oraz Herkulanum do wypieku chleba.
Z powodu potrzeby najbiedniejszych klas, aby mieć zapasy żywności, które byłyby tanie i szybko dawały sytość, powstała nowa produkcja - makaronu suszonego, który pozwalał na długotrwałe przechowywanie semoliny. Ale makaron di Gragnano, do tego czasu mało znany, zyskał popularność w XVI-XVII wieku, okresie, w którym z powodu klęski głodu istotne było posiadanie żywności, która długo się przechowywała, była tania i syciła.
» SPRAWDŹ NASZĄ PASTĘ DI GRAGNANO «
Pochodzenie produkcji Pasta di Gragnano tak, jak ją znamy dzisiaj, sięga XVI wieku. Jesteśmy w Królestwie Neapolu, gdzie "Maccheronari" (czyli sprzedawcy makaronu) już dominowali na rynku lokalnym dzięki niskim cenom makaronu, zachęceni rosnącym popytem spowodowanym ogromną populacją kampania. Liczne rodzinne zakłady pastaicze rozkwitły w miastach, gdzie była obecność młyńsko-wodna, tak jak, na przykład, Gragnano.
W 1845 roku nastąpił przełom: Ferdynand II Burbon, podczas obiadu, przyznał pastaiczym z Gragnano przywilej dostarczania długiego makaronu do kuchni dworu. Od tego momentu Gragnano zostało ochrzczone jako "Miasto Maccheroni"; 75% populacji Gragnano pracowało w produkcji makaronu, produkując ponad 1000 quintali makaronu dziennie. Na ulicach Gragnano kładł się makaron do suszenia, a późniejsze rozwoju i budowy miasta były realizowane w celu ułatwienia produkcji makaronu, tworząc ulice wentylowane i słoneczne. Innymi słowy, Gragnano przekształciło się w wielkie naturalne miejsce suszenia, gdzie elementem dominującym były trzciny bambusowe, które służyły jako podpory do rozwieszania makaronu. W 1885 roku sieć kolejowa dotarła do Gragnano, co umożliwiło dystrybucję produktów w całych Włoszech.
Pod koniec XIX wieku nastąpił rozkwit produkcji makaronu oraz ogromny wzrost eksportu, skierowanego głównie do krajów bardziej zaawansowanych w związku z włoską emigracją, takich jak Stany Zjednoczone, wprowadzając tradycyjny makaron di Gragnano także za granicą. Eksport rósł wykładniczo przez około dwadzieścia lat, aż osiągnął szczyt 709 000 quintali w 1913 roku. Około trzech piątych tego makaronu były produkowane w prowincji Neapol, szczególnie w Gragnano i Torre Annunziata.
Nazwa Gragnano zyskała renomę w USA, czyniąc makaron di Gragnano bardzo znanym i cenionym produktem. Jego sukces - dzięki jakości surowców oraz sekretnemu rzemiosłu suszenia - był tak wielki, że wiele amerykańskich zakładów próbowało naśladować jego sukces, tworząc fałszywe marki do sprzedawania jako makaron di Gragnano własnych produkcji.
Przemysł pastowy Gragnano w latach 1892-1913-14, przed wybuchem Wielkiej Wojny, dokonał dużych inwestycji w mechanizację produkcji, znacznie zwiększając produkcję. Były to fabryki wyposażone w silniki parowe, energię elektryczną oraz wielu pracowników. Ta mechanizacja produkcji jednak zmniejszyła ostatecznie tradycyjne pastifici, które nadal ręcznie produkowały makaron, które znacznie zmniejszyły się.
W 1915 roku, wybuch I wojny światowej wprowadził w kryzys nie tylko przemysł makaronu di Gragnano, ale także cały półwysep. Eksport spadł, co spowodowało reakcję łańcuchową: przemysły były w niedoprodukcji, a akcje pastifici spadły.
» SPRAWDŹ NASZĄ PASTĘ DI GRAGNANO «
Za czasów faszyzmu sytuacja pogorszyła się jeszcze bardziej. 4 lipca 1925 roku Benito Mussolini zainaugurował Bitwę o Zboże, której celem było zlikwidowanie luki, jaka była między zużyciem pszenicy a jej produkcją na terytorium Włoch. Wysokie zapotrzebowanie na pszenicę, konsekwencja wzrostu populacji, zmusiło do zaopatrzenia z zagranicy. Aby zapewnić samodzielność włoskich spichlerzy wprowadzono cło na import, co spowodowało wzrost cen pszenicy.
W pierwszych latach po wojnie zaczęły się rozwijać duże firmy produkujące makaron w centralnej i północnej części kraju. Rzemieślnicze pastifici z Kampanii, które przetrwały poprzedni kryzys, znacznie się zmniejszyły. W Torre Annunziata zamknęły się prawie wszystkie, podczas gdy w Gragnano jedynie najwięksi gracze przetrwali.
W latach 90. nastąpił wzrost włoskiego makaronu na rynkach międzynarodowych, co jest niepowstrzymanym zjawiskiem, które trwa do dziś.
Obecnie, pasta di Gragnano jest produktem certyfikowanym I.G.P. , znakiem, który gwarantuje ochronę geograficzną. Aby makaron został certyfikowany jako I.G.P, musi spełniać określone wymagania, jednak przede wszystkim produkcja musi być zlokalizowana w gminie Gragnano, używając tylko lokalnej wody oraz semoliny z durum.
Oto więc historia jednego z najbardziej typowych i cenionych produktów włoskich na świecie. Jak można go nie kochać? Nie pozostaje nic innego, jak przygotować dobrze danie makaronowe, wybierając spośród wielu dostępnych formatów. Rzuć okiem na wybór Spaghetti e Mandolino i pozwól się skusić na tę smakowitą potrawę!
S&M
Polecamy spróbować
✔ Dodano produkt do swojego koszyka!
