Chwastnica, której nazwa naukowa Anethum graveolens L., jest rośliną zielną z małymi żółtymi kwiatami, należącą do rodziny selerowatych.
Pochodzi z Bliskiego Wschodu, a jej liście bardzo przypominają liście kopru i anyżu, ale odznaczają się znacznie ostrzejszym i wyrazistym smakiem.
Tradycyjnie używana w kuchni indyjskiej, obecnie jest powszechnie stosowana jako dzika roślina i roślina aromatyczna (tutaj znajdziesz nasz wybór roślin aromatycznych) w dużej części Europy, szczególnie w obszarach o dość chłodnym klimacie, od północnych Włoch po Szwecję.
Jej nazwa pochodzi z greckiego „chwiastnica” (anyż), który z kolei wywodzi się ze starożytnego egipskiego. Termin ten można przetłumaczyć jako „odgania zło”, odnosząc się do jej właściwości wykorzystywanych w starożytności w medycynie ludowej.
Specyficzny epitet graveolens oznacza w łacinie „gravis” (silny) i „olens” (zapach), odnosząc się do jej bardzo charakterystycznych nut aromatycznych.
Roślina chwastnicy może osiągnąć metr wysokości i kwitnie w czerwcu/lipcu, produkując małe żółte kwiaty zebrane w kwiatostany w kształcie parasola, składające się z 5 płatków. Liście są nitkowate, o charakterystycznym zielono-niebieskim kolorze.
Liście i nasiona chwastnicy są bardzo aromatyczne: dzięki temu są szeroko stosowane w Niemczech, Europie Wschodniej i Skandynawii, a także w Indiach i w wielu innych krajach na świecie, głównie w potrawach rybnych rybnych.
Chwastnica może być również używana do przyprawiania sałatek, jaj, małży i ziemniaków.
Nie jest rzadkością w krajach skandynawskich znajdować chleby aromatyzowane chwastnicą, a liście chwastnicy są doskonałe do przyprawiania różnych miękkich serów.
W Grecji zwykle używa się ich do uczynienia fety bardziej apetyczną lub do przygotowania aromatycznych sosów na bazie jogurtu.
Chwastnica była używana w starożytności jako naturalny środek na różne dolegliwości: Grecy wierzyli, że ta roślina może łagodzić ataki epileptyczne i wspierać produkcję mleka u matek karmiących.
Rzymianie uważali natomiast, że ma właściwości zwiększające siłę fizyczną, tak że była używana do przyprawiania przede wszystkim jedzenia gladiatorów. Nawet Egipcjanie doceniali jej zalety, ale jako środek uspokajający.
W średniowieczu odkryto jej korzystny wpływ na żołądek i jelita i zaczęto ją stosować jako środek na różne zaburzenia trawienne, w naparze, często w połączeniu z innymi roślinami.
Ponadto nasiona chwastnicy, jeśli są żute, odświeżają oddech.
Ciekawostką jest, że w przeszłości w Stanach Zjednoczonych dawało się je dzieciom do żucia w kościele, aby były grzeczne podczas długich kazań, razem z nasionami kopru, stąd nazywano je „meeting seed” (nasiona spotkań). Można więc powiedzieć, że chwastnica była przodkiem gumy do żucia!
Mida Muzzolon
Polecamy spróbować
✔ Dodano produkt do swojego koszyka!
