Od starożytnych tradycji rzymskich po stoły dworów szlacheckich renesansu, droga tego "czarnego złota" to podróż przez wieki, która ukształtowała unikalne smaki i niezrównane tradycje.
Ten cenny składnik to nie tylko element kulinarny, ale świadectwo historii, kultury i sztuki gastronomicznej Włoch.
Jego geneza jest stara, sięga początku III tysiąclecia p.n.e., kiedy cywilizacje Bliskiego Wschodu używały octów winogronowych, jabłkowych, daktylowych i figowych do celów kulinarnych i leczniczych.
Korzenie tradycyjnego octu balsamicznego sięgają epoki rzymskiej, kiedy używanie gotowanego moszczu do produkcji octu było już powszechne. Lucjusz Kolumella, rzymski agronom z I wieku n.e., opisywał gotowanie moszczu jako powszechną praktykę.
W średniowieczu ocet był szeroko stosowany na południe od Alp, ze szczególnym uwzględnieniem octu produkowanego w Canossie. Mnich benedyktyński Donizone, w XII wieku, opowiadał, jak cesarz Henryk II z Frankonii zażyczył sobie tego octu podczas swojej wizyty w Piacenzy.
Wraz z renesansem, ocet balsamiczny staje się głównym elementem stołów arystokratycznych Europy, przekształcając się w wyrafinowany i kosztowny condiment.
Europejskie dwory, inspirowane włoskimi módami, sprzyjają wzrostowi produkcji, a balsamico staje się symbolem statusu i luksusu.
Lucrecja Borgia, księżna Ferrary, wręcz żądała go, aby złagodzić bóle porodowe.
Pierwsze pisemne świadectwa o occie balsamicznym pochodzą z XVII wieku, z hrabią Giorgio Gallesio i jego badaniami w Acetaia przyjaciela. Jego rękopisy z 1839 roku, odnalezione w Stanach Zjednoczonych, stanowią najstarszy dokument dotyczący produkcji octu w Modenie.
W tamtych latach ocet balsamiczny zaczyna zdobywać popularność na międzynarodowych wystawach i zwraca uwagę w skali globalnej.
W ciągu XX wieku tradycyjny ocet balsamiczny zdobywa światową sławę. W 1976 roku powstaje Stowarzyszenie Producentów Tradycyjnego Octu Balsamicznego z Modeny, które tworzy regulamin produkcji, aby zapewnić jakość i tradycję.
W 1933 roku Minister Rolnictwa, dr Acerbo, oficjalnie uznaje "wieczną i charakterystyczną branżę" octu balsamicznego z Modeny (trochę stolicę gastronomiczną Emilii-Romanii).
W 2000 roku Unia Europejska uznaje DOP, a w 2009 roku nazwa zostaje oficjalnie zarejestrowana.
Tradycyjny ocet balsamiczny z Modeny DOP to najwyższa ekspresja tradycji. Ograniczona w produkcji, z ekskluzywną ceną, stanowi szczyt sztuki octowej z Modeny.
Specjalne właściwości pedoklimatyczne regionu i umiejętności przekazywane przez pokolenia łączą się, aby stworzyć ten wyróżniający się produkt, jeden z symboli Włoch w świecie, obok makaronu z Gragnano (tutaj znajdziesz historię makaronu z Gragnano), oliwy EVO, Parmigiano Reggiano oraz serów DOP, szynki parmeńskiej, tradycyjnych słodyczy, trufli z Alby i wielu innych produktów.
S&M
Polecamy spróbować
✔ Dodano produkt do swojego koszyka!
