Guanciale, razem z pecorino, jest jednym z bohaterów kuchni rzymskiej, wzbogacając smaki potraw takich jak carbonara i gricia.
Nie ma potrzeby wyjaśniać, że guanciale i pancetta nie są zamienne: nie tylko w pochodzeniu, ale także w zastosowaniu w kuchni.
Guanciale, pozyskiwane z policzka i części szyi wieprza, jest solone, pieprzone i dojrzewane, aby rozwinąć swoją zewnętrzną skórkę i intensywny smak.
Pancetta, jak sugeruje nazwa, pochodzi z brzucha świń. Różne rodzaje pancetty wynikają z rodzaju nadzienia, któremu wędliny są poddawane po etapach przygotowania mięsa.
Guanciale, o twardszej konsystencji w porównaniu do pancetty, jest bohaterem w przygotowaniach kulinarnych. Choć może być cenione samodzielnie, jego prawdziwe powołanie objawia się w wzbogacaniu sosów.
Uznawane za tradycyjny produkt w różnych regionach Włoch, guanciale jest kluczowym składnikiem w przygotowywaniu sosów takich jak carbonara, amatriciana i gricia.
Regiony Abruzzo, Kalabria, Lacjum, Molise, Sardynia, Toskania, Umbria i Apulia mogą poszczycić się różnymi odmianami guanciale, z których każda przyczynia się do bogactwa gastronomicznej tradycji włoskiej.
W carbonara, daniu, które przeszło unikalną drogę, guanciale odgrywa centralną rolę.
Historia carbonara, potrawy rzymskiej, jest owiana mitami i legendami.
W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, carbonara nie ma starożytnych i legendarnych korzeni, ale raczej zrodziła się w okresie powojennym, dzięki przybyciu wojsk alianckich do Rzymu.
Oryginalny przepis na carbonara, opublikowany w 1954 roku w La Cucina Italiana, zawierał składniki takie jak czosnek, pancetta, gruyere i jajka.
Z upływem lat, to danie przeszło różne przemiany, stopniowo eliminując zbędne składniki. Dziś carbonara składa się głównie z jajek, pecorino i, oczywiście, guanciale.
Gricia często kojarzona jest z amatricianą, inną słynną potrawą kuchni rzymskiej.
Główna różnica między nimi leży w braku pomidorów w gricia.
Niektórzy uważają, że pasta alla gricia jest swego rodzaju "białą amatricianą", wariantem bez sosu pomidorowego.
Pochodzenie gricia można śledzić do wiejskich społeczności Lacjum, gdzie pasterze i rolnicy przygotowywali pożywne i sycące potrawy z łatwo dostępnych składników.
Guanciale, pecorino romano i czarny pieprz były podstawowymi elementami diety tych społeczności.
Gricia jest wynikiem pragmatycznej i prostej kuchni, która odzwierciedla wiejskie korzenie kuchni rzymskiej.
Guanciale, autentyczny kulinarny skarb, odgrywa kluczową rolę w tradycyjnych przepisach regionalnej kuchni.
Bez względu na to, czy preferujesz carbonara, amatriciana czy gricia, jego obecność jest niezastąpiona w daniu, które szanuje tradycje prawdziwej kuchni rzymskiej.
Angela Cordioli
S&M
Polecamy spróbować
✔ Dodano produkt do swojego koszyka!
